Δρ Δημήτριος Ν. Γκέλης   Ιατρός,Οδοντίατρος, Ωτορινολαρυγγολόγος, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιατρικός Εμψυχωτής (Medical Life Coach) Δαμασκηνού 46, Κόρινθος 20100, τηλ. 2741026631, 6944280764, e-mail: pharmage@otenet.gr   www.gelis.gr,   www.gkelanto.gr,   www.allergopedia.gr,   www.orlpedia.gr   www.gkelikosagiorgitiko.gr   www.gkelismedicallexicon.gr   www.zinc.gr   www.curcumin.gr   d3gkelin.gr  www.ygeiaypopsifiou.gr ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ:ΩΡΛ Αλλεργία, Εμβοές αυτιών, κακοσμία στόματος, Ροχαλητό, Βαρηκοία , Εμβοές αυτιών, Ίλιγγος, Διαταραχές οσφρήσεως και γεύσης, Διαταραχές της φωνής, ΩΡΛ ογκολογία, Γηριατρική, Προληπτική Ιατρική, Ιατρική Διατροφολογία, Συμπληρωματική Ιατρική, Περιβαλλοντική Ιατρική, Κόκκινο κρασί και Υγεία, Βιταμίνη D. Ιατρική Εμψύχωση (Medical Life Coaching). Γκέλη Αικατερίνη, Ιατρός, Ακτινοδιαγνώστρια, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην αλλεργιογόνο χλωρίδα της Κορινθίας και την Αεροβιολογία, Άσσος, Κόρινθος, τηλ 6944644820

ΡΙΝΙΤΙΔΑ

Ρινίτιδα είναι η φλεγμονή του ρινικού βλεννογόνου·που μπορεί να προκληθεί από λοίμωξη (π.χ το συνάχι), αλλεργική αντίδραση·(αλλεργική ρινίτιδα),·είσοδο και παραμονή ξένου σώματος σε μια ρινική κοιλότητα, απορρύθμιση της νεύρωσης ου ρινικού βλεννογόνου, ορμονικές διαταραχές, λήψη ορισμένων φαρμάκων, την εισπνοή ερεθιστικών χημικών ουσιών του περιβάλλοντος.

 

Η ρινίτιδα μπορεί να προκαλέσει καταρροή, μπούκωμα, φταρνίσματα και κνησμό της μύτης, να διαρκέσει σύντομα και να μη προκαλέσει επιπλοκές.

Σημαντικός όμως αριθμός ασθενών που πάσχει από·αλλεργική ρινίτιδα·μπορεί να παθαίνει ·ταυτόχρονα·καθυποτροπήν οξείες μέσες ωτίτιδες,·ρινοκολπίτιδες,λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού,λαρυγγίτιδα, ρινοφαρυγγίτιδα, ·άσθμα ·και ρινικούς πολύποδες.

 

Πολλές φορές μια αλλεργική ρινίτιδα εξελίσσεται σε άσθμα, αν δεν διαγνωστεί έγκαιρα και θεραπευτεί ριζικά.·Yπολογίζεται ότι το 80% των ασθενών με άσθμα πάσχουν ταυτόχρονα από αλλεργική ρινίτιδα (1, 2, 3).·

Από ρινίτιδα δεν πεθαίνει κανείς, ούτε γίνεται ανάπηρος, όμως υποφέρει από τις επιπλοκές της, ενώ η ζωή του έχει κακή ποιότητα.

 

Οι ασθενείς που θα μπουκώσει η μύτη τους, επηρεασμένοι από τις

 

·διαφημίσεις της τηλεόρασης, προμηθεύονται εύκολα κάποιες σταγόνες ή σπρεϊ·αποσυμφορητικού φαρμάκου.

Τελικά, ενώ ανακουφίζονται από τα συμπτώματά τους για λίγες ώρες, αναγκάζονται να ξαναχρησιμοποιήσουν το αποσυμφορητικό και τελικά παθαίνουν χρονία·φαρμακευτική ρινίτιδα (4).

 

Η μύτη αυτών των ασθενών δεν ξεμπουκώνει αν δεν χρησιμοποιήσουν το αποσυμφορητικό. Με άλλα λόγια έχουν αποκτήσει πλήρη φαρμακευτική εξάρτηση.

Γιαυτό κάθε ρινίτιδα, της οποίας τα συμπτώματα δεν υποχωρούν μετά από 8-10 ημέρες θα πρέπει να ερευνάται με όλους τους δυνατούς τρόπους από τον Ωτορινολαρυγγολόγο.

   

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΡΙΝΙΤΙΔΑΣ

Η·ρινίτιδα·διακρίνεται στην·αλλεργική ρινίτιδα·και τη·μη αλλεργική ρινίτιδα

 

ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ

Ορισμός

Η Αλλεργική ρινίτιδα ορίζεται κλινικά ως η συμπτωματική διαταραχή της μύτης που προκαλείται από μια φλεγμονή , η οποία πραγματοποιείται με τη μεσολάβηση ΙgΕ ανοσοσφαιρινών, μετά από έκθεση του βλεννογόνου της μύτης σε αλλεργιογόνα προς τα οποία έχει ευαισθητοποιηθεί ο ασθενής.

Η ρινίτιδα χαρακτηρίζεται ως·αλλεργική ή ατοπική·από την παρουσία πολλαπλών πταρμών, ρινόρροια, οπισθορρινικό κατάρρου και μπούκωμα και των δύο ρινικών κοιλοτήτων.

Τα αλλεργικά ή ατοπικά συμπτώματα τα πυροδοτούν η έκθεση των πασχόντων σε περιβαλλοντικά αλλεργιογόνα, όπως οι αλλεργιογόνοι γυρεόκοκκοι, τα αλλεργιογόνα των ακάρεων της σκόνης του σπιτιού, τα αλλεργιογόνα των τριχών, των επιθηλίων του δέρματος των οικόσιτων ζώων, όπως ο σκύλος και η γάτα, τα αλλεργιογόνα των κατσαρίδων και των μυκήτων.

Η παρουσία του κάθε αλλεργιογόνου ποικίλει από τόπου σε τόπο σε κάθε χώρα. Οι περισσότεροι ασθενείς δεν εμφανίζουν όλα τα συμπτώματα(5).

Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι εποχιακή, διαλείπουσα, ολοετήσια, μόνιμη (βλέπε πιο κάτω την ταξινόμηση).

 

ΜΗ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ

Η μη αλλεργική ρινίτιδα διακρίνεται στη·λοιμώδη ρινίτιδα,·στη·μη λοιμώδη ρινίτιδα·και·τη μεικτή ρινίτιδα

Η λοιμώδης ρινίτιδα είναι το επακόλουθο ιογενούς ή βακτηριογενούς λοίμωξης και συνήθως συνυπάρχει με φλεγμονή των αδενοειδών εκβλαστήσεων (στα παιδιά) ή τις παραρρίνιες κοιλότητες (στα παιδιά κα τους ενηλίκους).

H·μη λοιμώδης ρινίτιδα δεν μπορεί να αποδοθεί σε λοίμωξη ή αλλεργική αντίδραση και οφείλεται σε υπερδραστηριότητα του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος, που πυροδοτείται από μη ειδικά ερεθίσματα, όπως η ατμοσφαιρική πίεση, η κεντρική θέρμανση, ο κλιματισμός, η λήψη οινοπνεύματος, το στρες και η χρόνια συγκινησιακή υπερένταση. Οι μηχανισμοί που οδηγούν στη·μη αλλεργική ρινίτιδα·ποικίλουν και ακόμη δεν έχουν διευκρινιστεί πλήρως. Η μη αλλεργική ρινίτιδα (παλαιότερα λεγόταν αγγειοκινητική ρινίτιδα) είναι ένα σύνδρομο στο οποίο δεν συμμετέχουν ανοσολογικοί μηχανισμοί, που συνοδεύεται από μπούκωμα της μύτης με ή χωρίς ρινική καταρροή.

Τα συμπτώματα μπορεί να εκδηλωθούν από την εισπνοή οσμών του περιβάλλοντος, ξένων σωματιδίων, αλλαγές του καιρού, της υγρασίας και της ατμοσφαιρικής πίεσης. Επίσης ρινικά συμπτώματα μπορεί να συνοδεύουν μια ιγμορίτιδα ή οποιαδήποτε άλλη κολπίτιδα. Γι’ αυτό ο σύγχρονος όρος για τηνπαραρρινοκολπίτιδα·είναι·ρινοκολπίτιδα.

Στη·ρινοκολπίτιδα·τα ποικίλα ρινικά συμπτώματα που την συνοδεύουν (μπούκωμα, αποβολή βλεννοπυωδών εκκρίσεων, διαταραχές της όσφρησης) πρέπει να διαγιγνώσκονται προσεκτικά, ώστε ο ασθενής να λάβει ακριβή θεραπεία για τη ρινοκολπίτιδα και να μη θεραπεύεται άσκοπα μόνο για τη ρινίτιδα. Τα περισσότερα συμπτώματα της ρινίτιδας αφορούν κυρίως την πρόσθια περιοχή του ρινικού βλεννογόνου, ενώ τα ρινικά συμπτώματα της κολπίτιδας προέρχονται κυρίως από τις οπίσθιες περιοχές.·Καθώς εξαπλώνεται η φλεγμονή στο βλεννογόνο των παραρρινίων κοιλοτήτων απελευθερώνονται χημικοί μεσολαβητές παρόμοιοι με αυτούς που απελευθερώνονται στην αλλεργική ρινίτιδα και έτσι παράγονται τα ρινικά συμπτώματα. Ο μεγάλος αριθμός πυροδοτητών που προκαλούν μη αλλεργική ρινίτιδα προκαλούν ρινική συμφόρηση (μπούκωμα) , βλάβη του ρινικού βλεννογόνου ή πυροδοτούν την έναρξη του καταρράκτη των γεγονότων που οδηγούν στη φλεγμονή.

Οι τύποι της μη αλλεργικής ρινίτιδας ποικίλουν, διότι μπορεί να είναι μόνον αγγειοκινητική (απορρύθμιση της συμπαθητικής-παρασυμπαθητικής νεύρωσης του ρινικού βλεννογόνου), ορμονική, φαρμακογενής, μετά από επίδραση ερεθιστικών ουσιών και αρκετών άλλων αιτίων. Η μη αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να αφορά το 30-50% των ασθενών που παραπονούνται για συμπτώματα ρινίτιδας και είναι συνηθέστερη σε ασθενείς με ρινίτιδα που τους εγκαθίσταται στην ενήλικη ζωή.

 

ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΜΗ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ (5)

 

Καταστάσεις που πυροδοτούν την πρόκληση μη αλλεργικής ρινίτιδας:

Αγγειοκινητική κατάσταση της μύτης κατά την εγκυμοσύνη, χρόνιος ερεθισμός από χρονία ρινοκολπίτιδα, πολύποδες του ρινικού βλεννογόνου, σύνδρομο μη αλλεργικής ηωσινοφιλικής ρινίτιδας (Non-allergic rhinitis eosinophilia syndrome (NARES), ατροφική ρινίτιδα, φαρμακευτική ρινίτιδα, υποθυρεοειδισμός, Λήψη ορισμένων φαρμάκων, όπως ασπιρίνη, αντιυπερτασικά, δυσκινησία των κροσσών του κροσσωτού επιθηλίου του βλεννογόνου της μύτης.

Μεικτή ρινίτιδα

Στη μεικτή ρινίτιδα υπάρχουν συμπτώματα ρινικής φλεγμονής που οφείλονται··αφενός σε ανοσολογικούς μηχανισμούς και υπεραντι-δραστικότητα του ρινικού βλεννογόνου που δεν υποχωρεί και διαιωνίζει τα συμπτώματα, παρά την αποευαισθητοποίηση των ασθενών με ανοσο-θεραπεία.

·

Ποιοι παθαίνουν αλλεργική ρινίτιδα;

Σύμφωνα με τις διεθνείς στατιστικές, στις διάφορες χώρες της γης, είκοσι-εικοσιπέντε άνθρωποι πάσχουν από αλλεργική ρινίτιδα(6)·με τάση συνεχούς αυξήσεως. Το οικογενειακό ιστορικό είναι πολύ σημαντικό. Ένα στα τρία παιδιά με πάσχοντα τον ένα εκ των γονέων του από αλλεργική ρινίτιδα θα εμφανίσει αλλεργικά συμπτώματα πριν από το δέκατο έτος της ζωής του. Φαίνεται ότι τα αγόρια έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση στην αλλεργική ρινίτιδα σε σύγκριση με τα κορίτσια, ενώ τα κορίτσια εκδηλώνουν συμπτώματα συχνότερα από τα αγόρια στην εφηβεία τους.

Η έκθεση στα αλλεργιογόνα τους πρώτους μήνες της ζωής και πιθανόν ακόμη και πριν από τον τοκετό αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης αλλεργικής ρινίτιδας. Έχει υπολογιστεί ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης αλλεργίας στους αλλεργιογόνους γυρεοκόκκους των αγρωστωδών θα μπορούσε να περιοριστεί στο 37%, αν όλα τα παιδιά γεννιόντουσαν μεταξύ του Αυγούστου και του Ιανουαρίου(7). Σήμερα είναι γνωστό ότι τα άτομα με έλλειψη ή ανεπάρκεια βιταμίνης D3 είναι επιρρεπή στην εκδήλωση αλλεργικής ρινίτιδας, αλλεργικού άσθματος και άλλων αλλεργικών καταστάσεων, των οποίων τα συμπτώματα προκαλούνται με τη μεσολάβηση IgE ανοσοσφαιρινών [18]. Περισσότερα δες: O ρόλος της βιταμίνης D στην εκδήλωση και αντιμετώπιση των αλλεργικών νόσων©

·

Με ποιο μηχανισμό προκαλείται η αλλεργική αντίδραση;

Α. Ευαισθητοποίηση

Η αλλεργία είναι μια κατάσταση, κατά την οποία το σώμα αντιδρά με ασυνήθιστη ευαισθησία σε μια ορισμένη ουσία (αλλεργιογόνο). Τα αλλεργιογόνα είναι φυσικές ουσίες, οι οποίες όταν εισαχθούν στο σώμα παράγουν άλλο έργο, εξ'ου και ο όροςαλλεργία.

Στην πρώτη φάση αυτής της διαδικασίας, ο ασθενής εκτίθεται στο αλλεργιογόνο, όπως π.χ. οι γυρεόκοκκοι κάποιου ανεμόφιλου φυτού (περδικάκι, ελιά, κυπαρίσσι, αγρωστώδη κλπ.) ή αλλεργιογόνα των ακάρεων της σκόνης του σπιτιού ή αλλεργιογόνα της γάτας, σκύλου ή κάποιου άλλου οικόσιτου ζώου ή εντόμου και ευαισθητοποιείται προς αυτό.

·

 Β. Παραγωγή αντισωμάτων

Τα αλλεργιογόνα με τα οποία έρχεται για πρώτη φορά ο προδιατεθειμένος ασθενής διεγείρουν εξειδικευμένα κύτταρα, που λέγονται·πλασματοκύτταρα·να παραγάγουν ουσίες, που λέγονται·ΙgE·αντισώματα. Τα πλασματοκύτταρα προέρχονται από τα Β λεμφοκύτταρα, τα οποία ευαισθητοποιούνται και διεγείρονται από το αλλεργιογόνο. Η δραστηριότητα των Β λεμφοκυττάρων καθορίζεται από τα Τ λεμφοκύτταρα.

Τα·ΙgE·αντισώματα·έχουν ως εργασία να εξασθενούν ή να··καταστρέφουν τα εισβάλοντα αλλεργιογόνα.

 Γ. Ευαισθητοποίηση μαστοκυττάρων

Ειδικά κύτταρα που λέγονται μαστοκύτταρα·και εντοπίζονται στο βλεννογόνο του αναπνευστικού (μύτη, βρόγχοι, πνεύμονες), του γαστρεντερικού συστήματος, το δέρμα και άλλους ιστούς, ευαισθητοποιoύνται καθώς οι ΙgEπροσκολλώνται στην κυτταρική τους μεμβράνη. Μέσα στα μαστοκύτταρα υπάρχουν κοκκία ή ενδοκυτταρικά οργανίδια , που περιέχουν ισταμίνη και άλλες βιολογικά ενεργές αγγειοδραστικές αμίνες.

Τα ΙgE·αντισώματα κυκλοφορούν ελεύθερα στον ορό και ανευρίσκονται και σε ορισμένες εκκρίσεις. Παρά τούτο, κλινική σημασία έχουν τα ΙgE·αντισώματα που είναι συνδεδεμένα με κύτταρα, όπως τα μαστοκύτταρα και τα βασεόφιλα και τα οποία άμεσα ευθύνονται για τα αλλεργικά συμπτώματα.

Δ. Επανέκθεση στο αλλεργιογόνο

Όταν ο ασθενής επανεκτίθεται στο αλλεργιογόνο, το κάθε αλλεργιογόνο ενώνεται με δύο μόρια ΙgE·αντισωμάτων, που είναι κολλημένα πάνω στην κυτtαρική μεμβράνη των ευαισθητοποιημένων μαστοκυτάρων.

Η ένωση αυτή πυροδοτεί τη διάσπαση των κοκκίων που υπάρχουν μέσα στα μαστοκύτταρα, από τα οποία απελευθρώνονται ισταμίνη και άλλες χημικές ουσίες που μεσολαβούν για την πρόκληση των αλλεργικών συμπτωμάτων. Αν η αλλεργική αντίδραση γίνει στο δέρμα προκαλείται αλλεργική ή ατοπική δερματίτιδα, αν εκδηλωθεί στο ρινικό βλεννογόνο προκαλείται αλλεργική ρινίτιδα, αν εκδηλωθεί στα μάτια προκαλείται αλλεργική επιπεφυκίτιδα και αν προκληθεί στο βλεννογόνο των βρόγχων και των πνευμόνων προκαλείται άσθμα.

 

Με ποιο μηχανισμό δημιουργείται η ρινόρροια;

Στις παρακάτω εικόνες περιγράφεται ο μηχανισμός πρόκλησης ρινόρροιας σε κάθε είδους ρινίτιδα. Υπάρχουν ασθενείς με μοναδικό σύμπτωμα μόνο τη ρινόρροια και παρά το λεπτομερή έλεγχο προς τα καθιερωμένα αλλεργιογόνα δεν αποδεικνύεται ότι η ρινόρροια προκαλείται με μεσολάβηση·IgE ανοσοσφαιρινών.

 

Ε) Πρόκληση συμπτωμάτων από τα διάφορα όργανα, π.χ. βλεννογόνος μύτης, βρόγχων, δέρμα.

 ·Η απελευθέρωση της ισταμίνης και των λοιπών χημικών μεσολαβητών· οδηγεί μέσα σε λίγα λεπτά στην πρόκληση της άμεσης αλλεργικής αντίδρασης, όπως το μπούκωμα της μύτης, η ρινόρροια, ο κνησμός της μύτης οι πταρμοί, ο βρογχόσπασμος (που εκδηλώνεται με βήχα, συριγμό, παραγωγή βλέννας, δύσπνοια, επιπεφυκίτιδα στα μάτια κλπ.

 

 Η άμεση αλλεργική αντίδραση

H·άμεση αλλεργική αντίδραση·προκαλείται καθώς τα μαστοκύταρα ενεργοποιούνται μόλις ενωθεί το αλλεργιογόνο με τις·IgE ανοσοσφαιρίνες·πάνω στην κυτταρική τους μεμβράνη. Αμέσως σχεδόν τα μαστοκύτταρα απελευθερώνουν·ισταμίνη προσταγλανδίνες,·λευκοτριένια·και άλλους χημικούς μεσολαβητές και προκαλούνται στη μύτη κνησμός, ρινόρροια, μπούκωμα, πταρμοί, δακρύρροια, κλπ.

 

·Η όψιμη αλλεργική αντίδραση προκαλείται καθώς τα φλεγμονώδη κύτταρα (ηωσινόφιλα) ενεργοποιούνται και έλκονται στο σημείο της αλλεργικής αντίδρασης (ρινικός βλεννογόνος). Τα ενεργοποιημένα φλεγμονώδη κύτταρα (ηωσινόφιλα) απελευθερώνουν δευτερογενείς χημικούς μεσολαβητές, που προκαλούν φλεγμονή, υπεραντιδραστικότητα ου βλεννογόνου και ιστική βλάβη. Ακολουθεί δευτεροπαθής ενεργοποίηση των μαστοκυττάρων, που προκαλεί όψιμη απελευθέρωση ισταμίνης. Μέσα σε 4 περίπου ώρες μετά την άμεση αλλεργική αντίδραση προκύπτει ένα δεύτερο κύμα αλλεργικών συμπτωμάτων (κνησμός, ρινόρροια, μπούκωμα, πταρμοί, δακρύρροια, κλπ.). Με αυτό το μηχανισμό συνεχίζεται η παραγωγή των αλλεργικών συμπτωμάτων και έτσι εξηγείται και η χρονιότητα της διάρκειάς τους.

 

Τα συμπτώματα της Αλλεργικής ρινίτιδας είναι:

Ρινόρροια·(καταρροή διαυγούς υγρό με βλέννα και από τα δύο ρουθούνια)

Κνησμός της μύτης·(ο κνησμός μπορεί να φτάνει μέχρι· το ρινοφάρυγγα και ποικίλει σε ένταση από ασθενή σε ασθενή)

Ρινική απόφραξη ή μπούκωμα·της μύτης (το μπούκωμα οφείλεται στη συμφόρηση του ρινικού βλεννογόνου, στον οποίο λιμνάζει το φλεβικό αίμα, εξαιτίας της αλλεργικής φλεγμονής)

Πταρμοί ή φταρνίσματα

 

Δύο στους τρεις αλλεργικούς ασθενείς με φταρνίσματα, μπούκωμα της μύτης και ρινόρροια έχουν εντονότερα συμπτώματα το πρωί. Smolensky MH, Reinberg A, Labrecque G. J Allergy Clin Immunol. 1995 May;95(5 Ρt 2):1084-96.

 

Σε άλλους ασθενείς επικρατεί κυρίως το μπούκωμα, σε άλλους ασθενείς επικρατεί κυρίως η ρινόρροια και σε άλλους επικρατούν οι πταρμοί. Στον τυπικό ασθενή με αλλεργική ρινίτιδα ανευρίσκονται και τα τέσσερα και συμπτώματα

Οι ασθενείς με εποχιακή αλλεργική ρινίτιδα παραπονούνται συχνά για·πολλαπλούς πταρμούς, ρινόρροια, μπούκωμα (που δεν είναι σταθερό), κνησμό της μύτης και του φάρυγγα.·Πολλοί ασθενείς ταυτόχρονα με τη ρινίτιδα παρουσιάζουν και·αλλεργική επιπεφυκίτιδα,·δηλαδή εκδηλώνουν κνησμό στα μάτια, ερυθρότητα των επιπεφυκότων των ματιών τους (κοκκίνισμα των ματιών), δακρύρροια και ανάγκη να τρίβουν τα μάτια τους. Μερικές φορές μαζί με την αλλεργική ρινίτιδα εκδηλώνεται και·άσθμα.

Οι ασθενείς με ολοετήσια αλλεργική αντίδραση παρουσιάζουν συχνότερα αλλεργικά συμπτώματα από τους βρόγχους (κρίσεις άσθματος) και σπανιότερα·επιπεφυκίτιδα. Το κύριο σύμπτωμά τους είναι το μπούκωμα της μύτης. Οι πταρμοί και η ρινόρροια μπορεί να υπάρχουν, αλλά είναι ηπιότερα, σε σύγκριση με τους πάσχονες από εποχιακή αλλεργική ρινίτιδα.

·

Η κακή ποιότητα ζωής των πασχόντων από ολοετήσια αλλεργική ρινίτιδα είναι παρατεταμένη, καθώς μπορεί να ενοχλούνται από ροχαλητό, υπνικές άπνοιες, δυσίατη ρινοκολπίτιδα, καθ’ υποτροπήν οξείες μέσες ωτίτιδες, χρόνια εκκριτική ωτίτιδα κλπ.

·

Νέα ταξινόμηση της αλλεργικής ρινίτιδας ανάλογα με τη σοβαρότητά της [8]

········Ήπια, Μέτρια, Σοβαρή

ΗΠΙΑ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ

Δεν επηρεάζει την ποιότητα της ζωής των ασθενών ή την επηρεάζει ελάχιστα, έτσι:

·········Δεν προκαλεί διαταραχές του ύπνου (συχνές αφυπνίσεις, ροχαλητό, υπνική άπνοια),

·········Δεν επηρεάζει τις καθημερινές· δραστηριότητες, επαγγελματικές ενασχολήσεις, αθλητικές δραστηριότητες, κυκλοφορία στο φυσικό περιβάλλον

·········Δεν επηρεάζει την απόδοση στην εργασία και τις σχολικές επιδόσεις.

 

ΜΕΤΡΙΑ-ΣΟΒΑΡΗ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ

·········Προκαλεί διαταραχές του ύπνου (δυσκολία επέλευσης ύπνου, συχνές αφυπνίσεις, ροχαλητό υπνικές άπνοιες).

·········Επηρεάζει τις καθημερινές· δραστηριότητες, επαγγελματικές ενασχολήσεις, αθλητικές δραστηριότητες, κυκλοφορία στο φυσικό περιβάλλον.

·········Τροποποιεί και επηρεάζει την απόδοση στην εργασία και τις σχολικές επιδόσεις.

Ταξινόμηση της Αλλεργικής ρινίτιδας ανάλογα με τη διάρκειά της:

·········Εποχιακή·που μπορεί να είναι·διαλείπουσα

·········Ολοετήσια·που μπορεί να είναι·επίμονη

Παλαιότερα ίσχυαν μόνον οι όροι εποχιακή και ολοετήσια. Σήμερα οι όροι αυτοί δεν έχουν μεν καταργηθεί, αλλά η νόσος περιγράφεται ακριβέστερα σε πολλές περιπτώσεις με τους όρους διαλείπουσα ή επίμονη

·········Η αλλεργική ρινίτιδα χαρακτηρίζεται ως·διαλείπουσα·όταν διαρκεί

·········≤ 4 ημέρες την εβδομάδα·ή

·········≤ 4 εβδομάδες το έτος

Η αλλεργική ρινίτιδα χαρακτηρίζεται ως επίμονη·διαλείπουσα·όταν διαρκεί

›4 ημέρες την εβδομάδα·και

›4 εβδομάδες το έτος

Στην·εποχιακή αλλεργική ρινίτιδα·τα συμπτώματα εκδηλώνονται κυρίως την άνοιξη και το θέρος, όταν η ατμόσφαιρα περιέχει αφθονία αλλεργιογόνων γυρεοκόκκων και σπόρους μυκήτων. Στην·ολοετήσια αλλεργική ρινίτιδα·προκαλούνται συμπτώματα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους εξ αιτίας της παρουσίας αλλεργιογόνων στην ατμόσφαιρα, όλο το χρόνο, όπως τα·ακάρεα της σκόνης του σπιτιού, τα·επιθήλια των οικόσιτων ζώων.

 

Διάγνωση της αλλεργικής ρινίτιδας

Η διάκριση της αλλεργικής από τη μη αλλεργική και τη μεικτού τύπου ρινίτιδα βασίζεται στη λήψη του ιστορικού, την κλινική ΩΡΛ εξέταση τον ενδοσκοπικό έλεγχο των ρινικών κοιλοτήτων και του ρινοφάρυγγα, τις δερματικές και εργαστηριακές δοκιμασίες. Σε αρκετές περιπτώσεις πρέπει να γίνεται έλεγχος των παραρρινίων κοιλοτήτων με υπερήχους ή ακτινογραφικά.

ΛΗΨΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ. Λεπτομερής λήψη ατομικού, οικογενειακού, κοινωνικού και επαγγελματικού ιστορικού. Η αλλεργική ρινίτιδα συνήθως εμφανίζεται από την παιδική ηλικία.·Συνήθως υπάρχει θετικό οικογενειακό ιστορικό αλλεργικής νόσου (ρινίτιδα, άσθμα, ατοπική δερματίτιδα). Αντιστρόφως το 70% των ασθενών με μη αλλεργική ρινίτιδα παρουσιάζουν συμπτώματα συνήθως μετά το 20ο·έτος της ζωής τους και συχνά δεν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό της νόσου. Η γυναίκες παθαίνουν συχνότερα μη αλλεργική ρινίτιδα αντί της αλλεργικής. Οι ασθενείς με μη αλλεργική ρινίτιδα συνήθως παραπονούνται για εκδήλωση συμπτωμάτων όλο το έτος.

 

·Όσοι από τους ασθενείς με αλλεργική ρινίτιδα ·είναι ευαισθητοποιημένοι σε αλλεργιογόνα που κυκλοφορούν στην ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια όλου του έτους, όπως των ακάρεων της σκόνης του σπιτιού, της γάτας, του σκύλου, κλπ, πάσχουν από ολοετήσια αλλεργική ρινίτιδα. Οι περισσότεροι όμως ασθενείς με αλλεργική ρινίτιδα είναι ευαισθητοποιημένοι σε εποχιακά αλλεργιογόνα, όπως οι γυρεόκοκκοι των ανεμόφιλων φυτών, οπόταν τα συμπτώματά τους εμφανίζονται εποχιακά. Ενώ τα αλλεργιογόνα που πυροδοτούν την εκδήλωση των αλλεργικών συμπτωμάτων είναι συγκεκριμένα και γνωστά, οι ερεθιστικές ουσίες που πυροδοτούν τη μη αλλεργική ρινίτιδα είναι αναρίθμητα και ποικίλα, όπως οι διάφορες ισχυρές οσμές, ερεθιστικές ουσίες, ξένα σωματίδια, αλλαγές των καιρικών συνθηκών, της ατμοσφαιρικής πίεσης, οι διακυμάνσεις ορμονών (εγκυμοσύνη), η λήψη οινοπνεύματος.

 

Πολλοί ασθενείς με μη αλλεργική ρινίτιδα χειροτερεύουν με τις αλλαγές του καιρού που παρατηρούνται την άνοιξη και το φθινόπωρο και εμφανίζονται σαν να έχουν αλλεργική ρινίτιδα. Αυτές οι περιπτώσεις ξεκαθαρίζονται από τον ωτορινολαρυγγολόγο με τις δερματικές και τις εργαστηριακές εξετάσεις αλλεργίας. Οι ασθενείς με μη αλλεργική ρινίτιδα παραπονούνται κυρίως για μπούκωμα της μύτης και σπάνια για κνησμό ή πταρμούς. Οι ασθενείς με αλλεργική ρινίτιδα συνήθως έχουν επαναλαμβανόμενους πταρμούς, κνησμό της μύτης, παρουσιάζουν πολύ συχνά επιπεφυκίτιδα (κοκκίνισμα, κνησμός των ματιών και δακρύρροια, ενώ αρκετοί ταυτόχρονα με τη ρινίτιδα εμφανίζουν βήχα, συριγμό, δύσπνοια, που είναι ενδεικτικά ταυτόχρονης εκδήλωσης άσθματος. Η μη αλλεργική ρινίτιδα παρουσιάζει συμπτωματολογία συνήθως μόνο από τη μύτη.

 

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ.·Λεπτομερής και προσεκτική ωτορινολαρυγγολογική εξέταση (ρινοσκόπηση, ενδοσκόπηση ρινικών κοιλοτήτων με άκαμπτο και εύκαμπτο ρινοφαρυγγολαρυγγοσκόπιο και καταγραφή των ευρημάτων σε βίντεο, εξέταση του στοματοφάρυγγα με κάτοπτρο και ενδοσκοπικά. Αν υπάρχει δυσφωνία ή βράγχος φωνής: Έμμεση , άμεση λαρυγγοσκόπηση και βιντεοστροβολαρυγγοσκόπηση. Αν υπάρχει μπούκωμα στα αυτιά: τυμπανομετρία, προσδιορισμός ηχητικών ανακλαστικών ακοομετρία.

 

ΈΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ ΚΟΙΛΟΤΗΤΩΝ ΜΕ ΥΠΕΡΗΧΟΥΣ.·Το υπερηχογράφημα των ιγμορείων και των μετωπιαίων κόλπων είναι χρήσιμο στη διερεύνηση των ιγμορείων και των μετωπιαίων κόλπων αν περιέχουν υγρό , αποφεύγοντας έτσι ο ασθενής, κατ’ αρχάς την ακτινοβολία των ακτινογραφιών. Παρά ταύτα το θετικό υπερηχογράφημα μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να μην αρκέσει και να απαιτηθεί ακτινολογικός έλεγχος ή έλεγχος με μαγνητική τομογραφία.

 

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΠΛΑΓΧΝΙΚΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ ΚΟΙΛΟΤΗΤΩΝ.·Αν η ενδοσκόπηση της μύτης αποκαλύψει ρινικούς πολύποδες ή σημεία ρινοκολπίτιδας συνιστάται η αξονική ή μαγνητική τομογραφία του σπλαγχνικού κρανίου ( οι απλές ακτινογραφίες είναι αξιόπιστες μόνο στο 30% των περιπτώσεων).

 

ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΞΕΤΑΣΗ ΟΣΦΡΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ Η ΓΕΥΣΗ.

 

ΕΝΔΟΕΠΙΔΕΡΜΙΚΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΝΥΓΜΟΥ (SKIN PRICK TESTS) ή ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ·RAST.·Ακολουθούν οι ενδοεπιδερμικές δοκιμασίες νυγμού με κλινικής σημασίας αλλεργιογόνα εκχυλίσματα, Όπου η κατάσταση του δέρματος δεν αποδίδει αξιόπιστα αποτελέσματα (δερμογραφισμός, πολύ μικρά παιδιά και ηλικιωμένα άτομα, ή υπάρχει υποψία αλλεργίας σε σπάνια αλλεργιογόνα) διενεργούνται εργαστηριακές εξετάσεις·RAST, εξετάζοντας δείγμα αίματος του ασθενούς σε ειδικό βιοπαθολογικό εργαστήριο.

·

Οι ασθενείς που πάσχουν ταυτόχρονα και από αλλεργικό άσθμα θα πρέπει να εξετάζονται και από πνευμονολόγο. Οι ασθενείς που μπορεί να πάσχουν και από κάποια αλλεργική δερματική νόσο θα πρέπει να αξιολογούνται και από δερματολόγο. Ένα ποσοστό ασθενών πάσχει ταυτόχρονα με την αλλεργική ρινίτιδα και από αλλεργική επιπεφυκίτιδα, η οποία συνήθως ανακουφίζεται με τη θεραπεία των ρινικών συμπτωμάτων. Αν μια επιπεφυκίτιδα δεν υποχωρεί με τη συμβατική αντιαλλεργική αγωγή της ρινίτιδας θα πρέπει να αξιολογείται από οφθαλμίατρο.

 

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:

·········Τουλάχιστον ο ένας στους τέσσερις ασθενείς με ρινίτιδα παραμένουν αδιάγνωστοι.

·········Η ολοετήσια ρινίτιδα παραμένει ιδιαίτερα αδιάγνωστη.

·········Η ρινίτιδα στα άτομα χαμηλής κοινωνικοοικονομικής επιφάνειας τείνει να παραμένει αδιάγνωστη.

 

Τι μπορεί να συμβεί αν μια αλλεργική ρινίτιδα παραμείνει αδιάγνωστη ή δεν διαγνωστεί σωστά;

Αν μια ρινίτιδα δεν διαγνωστεί με ακρίβεια υπάρχει ένας σοβαρός κίνδυνος να προκληθούν επιδεινώσεις άλλων καταστάσεων. Υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις ότι· αλλεργική ρινίτιδα συνδέεται με την πρόκληση μέσης ωτίτιδας και βαρηκοΐας, ρινοκολπίτιδας (ιγμορίτιδα ή άλλη ρινοκολπίτιδα) και άσθματος.

Η αλλεργική ρινίτιδα είναι μια συνηθισμένη αιτία πρόκλησης ρινοκολπίτιδας. Σημαντικός αριθμός ατόμων που πάσχουν από ρινοκολπίτιδα μπορεί να εμφανίσουν και·ρινικούς πολύποδες. Το 50-90% των πασχόντων παιδιών από μέση ωτίτιδα πάσχουν και από ρινίτιδα.

Η·εκκριτική μέση ωτίτιδα·με συσσώρευση κολλώδους υγρού στην κοιλότητα του μέσου ωτός και βαρηκοΐα είναι μια αναγνωρισμένη επιπλοκή της ρινίτιδας. Θεραπεύοντας τη ρινίτιδα περιορίζεται η βαρηκοΐα συνεπεία μέσης ωτίτιδας. Αυτός είναι ένας από τους πολύ σοβαρούς λόγους που οι ωτορινολαρυγγολόγοι είναι και·αλλεργιολόγοι οργάνων·(organ oriented allergists).

 

 

Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗΣ ΡΙΝΙΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΣΘΜΑΤΟΣ

Τι πρωτοεκδηλώνεται, η ρινίτιδα; ή το άσθμα;·Ο βλεννογόνος της μύτης και των βρόγχων παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες.·Η ρινίτιδα συνήθως προηγείται του άσθματος(9).·H·αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να πρωτοεμφανιστεί μόνη της και μετά παρέλευση 2-3 ετών να εκδηλώνεται ταυτόχρονα με αλλεργικό άσθμα. Άλλοτε πάλι η αλλεργική ρινίτιδα και το άσθμα εγκαθίστανται από την αρχή ταυτόχρονα στον ίδιο ασθενή. Η συνύπαρξη της αλλεργικής ρινίτιδας και γενικότερα μιας οποιασδήποτε ρινίτιδας με το άσθμα καθιέρωσαν την αντίληψη·‘’του ενός αεραγωγού, μιας νόσου’’·(''one airway,one disease'')(10).·

 Έχει επιδειχτεί ότι το 65-88% των ενηλίκων και τα τρία τέταρτα των παιδιών με άσθμα πάσχουν επίσης και από αλλεργική ρινίτιδα. Στο 21% των ασθενών οι ασθματικές προσβολές προηγούνται ή εκδηλώνονται ταυτόχρονα με τη ρινίτιδα(11).·Η αλλεργική ρινίτιδα, η μη αλλεργική ρινίτιδα και η παραρρινοκολπίτιδα (ιγμορίτιδα, μετωπιαία κολπίτιδα, ηθμοειδίτιδα,σφηνοειδίτιδα) σχετίζονται έντονα με το άσθμα(12).·Η αλλεργική ρινίτιδα και η ρινοκολπίτιδα σχετίζονται με σοβαρότερα ασθματικά συμπώματα(13).·Πολυάριθμες επιδημιολογικές, ανοσοπαθολογοανατομικές και κλινικές μελέτες έχουν δείξει την αλληλοσυσχέτιση μεταξύ του άσθματος και της αλλεργικής ρινοκολπίτιδας, που χαρακτηρίζεται από:

Α).·Η αλλεργική ρινίτιδα σχετίζεται με το άσθμα και αποτελεί έναν ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για την πρόκλησή του.

Β).·Τα ανοσοπαθολογοανατομικά χαρακτηριστικά της αλλεργικής ρινίτιδας κι του άσθματος είναι παρόμοια

Γ). Η αλλεργική ρινίτιδα και το άσθμα είναι εκδηλώσεις μιας συστηματικής νόσου.

Δ). Ο έλεγχος της ρινίτιδας ευνοεί τον έλεγχο του άσθματος(14).·Λαμβάνοντας υπόψη τη στενή αλληλοσυσχέτιση μεταξύ της αλλεργικής ρινίτιδας και του άσθματος θα πρέπει η διάγνωση, η θεραπεία και η πρόληψη αυτών των νόσων να είναι ολοκληρωμένη. Ο γιατρός που κατεξοχήν αντιμετωπίζει πρώτος μια ρινίτιδα είναι ο ωτορινολαρυγγολόγος. Αυτός έχει το ύψιστο καθήκον να θέσει τη διάγνωση της ακριβούς αιτίας της ρινίτιδας. Πολλοί ασθενείς με αλλεργική ρινίτιδα έχουν αυξημένη μη ειδική βρογχική υπεραντιδραστικότητα. Η αναγνώριση αυτής της κατάστασης από τον ωτορινολαρυγγολόγο οδηγεί τον ασθενή έγκαιρα στον πνευμονολόγο.

·

Οι παθοφυσιολογικές μελέτες υποδεικνύουν την ύπαρξη στενής σχέσης μεταξύ της ρινίτιδας και του άσθματος. Παρά ο γεγονός ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ της ρινίτιδας και του άσθματος, εν τούτοις η ανώτερη και η κατώτερη αεροφόρα οδός θεωρείται ότι επηρεάζονται από μια κοινή και πιθανότατα εξελισσόμενη φλεγμονώδη διεργασία που μπορεί να διατηρείται και να ενισχύεται με αλληλένδετους μηχανισμούς. Ο ΩΡΛ χορηγεί κατάλληλα φάρμακα για την ανακούφιση των συμπτωμάτων τη αλλεργικής ρινίτιδας και ταυτόχρονα συνταγογραφεί στον πάσχοντα ανοσοθεραπεία με·υπογλώσσιες σταγόνες αλλεργιογόνων, προς τα οποία βρήκε ότι είναι ευαίσθητος ο ασθενής του. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος, μέχρι σήμερα ο ασφαλής και χωρίς παρενέργειες τρόπος ριζικής θεραπείας της αλλεργικής ρινίτιδας και πρόληψης εκδήλωσης του άσθματος.

 

ΤΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗΣ ΡΙΝΙΤΙΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ

Η συνεχής ενασχόληση του ασθενούς με την καταρροή και το μπούκωμα της μύτης του, του κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή του. Ακόμη και οι απλούστερες καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς συνεχώς διακόπτονται. Είναι πολύ δύσκολο να μπορεί κανείς να συγκεντρωθεί, όταν συνεχώς πρέπει χρησιμοποιεί στυλό, χαρτιά, τηλέφωνο, χαρτομάντιλα και ηλεκτρονικό υπολογιστή. Είναι δυσχερές να πρέπει να μιλάς με κάποιον, όταν πρέπει συχνά να βγάλεις χαρτομάντιλο, να κρύβεις το πρόσωπό σου, να φυσάς η μύτη σου ή να προσπαθείς να μην εκτοξευτούν οι ρινικές σου εκκρίσεις στο πρόσωπο του συνομιλητή σου, όταν εσύ φταρνίζεσαι απανωτά.

·

Οι συνάδελφοι, οι συμμαθητές, οι φίλοι και οι γνωστοί αποφεύγουν ένα άτομο που κυκλοφορεί με ανεξέλεγκτα συμπτώματα συνεχούς ‘’συναχιού’’. Η μύτη που τρέχει τη νύχτα διαταράσσει τον ύπνο. Ο ύπνος του ασθενούς με αλλεργική ρινίτιδα κατακερματίζεται, διότι το μπούκωμα, η καταρροή της μύτης, ο οπισθορρινικός κατάρρους που τον πνίγει και του προκαλεί βήχα τον υποχρεώνουν να σηκώνεται πολλές φορές τη νύχτα προκειμένου να καθαρίσει τη μύτη του. Αν τελικά ο ασθενής κοιμηθεί αναστατώνει το ή σύντροφό του από το έντονο ροχαλητό, εξαιτίας του μπουκώματος της μύτη του. Αυτός που ροχαλίζει έντονα (παθολογικό·ροχαλητό)·ή παθαίνει κρίσεις άπνοιας στον ύπνο του, το πρωί ξυπνάει και αισθάνεται κατάκοπος, εξαντλημένος και υποφέρει από πονοκέφαλο καιυπνηλία, πράγμα που μπορεί να τον βάλει σε κίνδυνο πρόκλησης τροχαίου ατυχήματος. Οι πάσχοντες από αλλεργική ρινίτιδα αποφεύγουν τις συναντήσεις με συνεργάτες στη δουλειά τους.

 

·Οι κοινωνικές συγκεντρώσεις σε κλειστούς χώρους, τα εστιατόρια, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα είναι τόποι αποφυγής. Ενώ όλοι οι άνθρωποι περιμένουν την άνοιξη, μετά τις ψυχρές ημέρες του χειμώνα, για να απολαύσουν τη φύση στην ύπαιθρο, οι ασθενείς με αλλεργικοί ρινίτιδα αναγκάζονται να προγραμματίζουν τις εκδρομές τους σε εποχές που δεν υπάρχουν αλλεργιογόνα στην ατμόσφαιρα. Αν ο πάσχων είναι αγρότης, όπου η επιβίωσή του εξαρτάται από τις δραστηριότητες του στους αγρούς, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να αλλάξει επάγγελμα, αν δεν θεραπεύσει ριζικά την αλλεργική του ρινίτιδα.

 

Αν κάποιος χρησιμοποιεί επαγγελματικά τη φωνή του (τραγουδιστές, εκπαιδευτικοί, ρήτορες, κλπ.) και παθαίνει συχνές διαταραχές της, αν δεν θεραπεύσει ριζικά τη ρινίτιδά του κινδυνεύει να βλάψει τις φωνητικές του χορδές και να υποχρεωθεί να αλλάξει επάγγελμα. Αν κάποιο παιδί ή ενήλικος έχει αναπτύξει συναισθηματική εξάρτηση από κάποιο οικόσιτο ζώο (σκύλος, γάτα) και εμφανίσει αλλεργική ρινίτιδα ή άσθμα θα πρέπει να απομακρύνει το ζώο μέσα από·tην κατοικία του με σοβαρές ψυχολογικές επιπτώσεις. Ευτυχώς σήμερα, χάρις την ανοσοθεραπεία με υπογλώσσιες σταγόνες αλλεργιογόνων σκύλου ή γάτας μπορεί αφ’ ενός να θεραπευτεί ο ασθενής και αφ’ ετέρου να μην αποχωριστεί ο πάσχων το αγαπημένο του ζώο. Μια χρόνια αλλεργική ρινίτιδα που δεν διαγιγνώσκεται και δεν θεραπεύεται ριζικά με ανοσοθεραπεία οδηγεί τον πάσχοντα σε κοινωνική απομόνωση και κατάθλιψη. Τα παιδιά είναι υπερκινητικά, ευερέθιστα και δεν συμμετέχουν πλήρως στις σχολικές τους δραστηριότητες. Αν τα παιδιά εμφανίσουν συχνές μέσες ωτίτιδες και εξαιτίας τους βαρηκοΐα, προκύπτουν δυσάρεστα μαθησιακά επακόλουθα. Έχει παρατηρηθεί ότι ακόμη και μια μικρή βελτίωση των ρινικών συμπτωμάτων επιφέρει μεγάλη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.

 

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗΣ ΡΙΝΙΤΙΔΑΣ

ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΤΑΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΩΡΛ ΤΟ ΓΙΑΤΙ, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΑ ΡΙΝΙΚΑ ΑΛΛΕΡΓΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΡΙΝΙΤΙΔΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΑΛΛΕΡΓΙΚΟ ΒΡΟΓΧΙΚΟ ΑΣΘΜΑ

Βημα 1ο:·Αποφυγή των αλλεργιογόνων, μέτρηση των επιπέδων της 25 υδροξυβιταμίνης D3, τα οποία πρέπει να είναι > των 30ng/ml. Tα άτομα με έλλειψη ή ανεπάρκεια της βιταμίνης D3 είναι επιρρεπή στην εκδήλωση συμπτωμάτων αλλεργικής ρινίτιδας και άσθματος. Όσα άτομα έχουν επίπεδα κάτω από τα 30ng?ml υδροξυβιταμίνης D3 στον ορό του αίματός τους πρέπει να παίρνουν συμπληρωματικά 3-4 σταγόνες βιταμίνης D3 [D3-Gkelin drops], καθημερινά μετά το φαγητό. Περισσότρε δες: O ρόλος της βιταμίνης D στην εκδήλωση και αντιμετώπιση των αλλεργικών νόσων©

Βήμα 2ο:·Φαρμακοθεραπεία

Βήμα 3ο:·Ειδική ανοσοθεραπεία με υπογλώσσιες·σταγόνες αλλεργιογόνων εκχυλισμάτων (αντιαλλεργικά εμβόλια), προς τα οποία αποδείχτηκε ότι είναι ευαίσθητος ο ασθενής

Βήμα 4ο:·Χειρουργική αντιμετώπιση σε περίπτωση που υπάρχουν πολύποδες και δεν υποχωρούν με φαρμακευτική θεραπεία.

 

Βημα 1ο:·Αποφυγή των αλλεργιογόνων

Τα αλλεργιογόνα των γύρεων δεν είναι εφικτό να τα αποφύγει ο ασθενής, εφόσον κατοικεί σε μια περιοχή όπου ανθοφορούν αλλεργιογόνα φυτά. Η μόνη λύση που υπάρχει είναι να μετοικίσει σε γεωγραφική περιοχή, που τα αλλεργιογόνα φυτά ανθίζουν άλλη χρονική περίοδο, από αυτήν της μόνιμης διαμονής του. Στους εργασιακούς χώρους επιβάλλεται η χρησιμοποίηση ειδικών αντιαλλεργικών προσωπίδων, ώστε να παρεμποδίζεται η εισπνοή γυρεοκόκκων. Το λούσιμο πριν από τον ύπνο απομακρύνει τις γύρεις που έχουν επικαθήσει στα μαλλιά. Στις πόρτες και τα παράθυρα να τοποθετούνται σήτες που παρεμποδίζουν την είσοδο γύρεων μέσα στην κατοικία.

·

Συνιστάται η πολύ συχνή πλύση των ρινικών κοιλοτήτων με υπέρτονο διάλυμα φυσιολογικού ορού ουδέτερου·pH·(Οsmoclean hypertonic·nasal spray).·Aυτό βοηθάει στην απομάκρυνση των αλλεργιογόνων και των εκκρίσεων που επιτρέπουν την συνεχή τοπική ανατροφοδότηση της αλλεργικής αντίδρασης και επιπλέον τα τοπικώς χρησιμοποιούμενα αντιαλλεργικά φάρμακα δρουν ταχύτερα και αποτελεσματικότερα, ο βλεννογόνος της μύτης είναι καθαρός. Όσον αφορά τα ακάρεα της σκόνης του σπιτιού επιβάλλεται να περιβληθούν τα στρώματα και τα μαξιλάρια με ειδικά αντιαλλεργικά καλύμματα, να απομακρυνθούν οι μοκέτες και τα χαλιά από τα υπνοδωμάτια και την κατοικία. Μια φορά την εβδομάδα, αν υπάρχει αναμμένο καλοριφέρ τους χειμερινούς μήνες να ανάβει για 3 ώρες στους 28C˚, διότι αδυνατούν να επιβιώσουν τα ακάρεα της σκόνης του σπιτιού, τα οποία σημειώτεον δεν υπάρχουν σε υψόμετρο πάνω από 1600 μέτρα.

·

Ο ψεκασμός των στρωμάτων χαλιών μοκετών κλπ. με ακαρεοκτόνα βοηθάει μεν, πλην όμως εκτίθενται· όλα τα μέλη της οικογένειας σε χημικές ουσίες, που η τοξικότητά ους είναι απροσδιόριστη ή απρόβλεπτη. Τα αλλεργιογόνα των οικόσιτων ζώων δεν απομακρύνονται εύκολα. Ανιχνεύονται αλλεργιογόνα σκύλου και γάτας ακόμη και 4-5 έτη μετά την απομάκρυνση του ζώου μέσα από το σπίτι. Οι μύκητες μπορεί να εξαφανιστούν από την κατοικία αν δεν υπάρχουν εστίες διατήρησης υγρασίας στους τοίχους, αν αερίζεται και λιάζεται η κατοικία, δεν συντηρούνται γλάστρες με φυτά μέσα στην κατοικία. Δεν υπάρχει λόγος να διατηρούνται μέσα στην κατοικία ωδικά ή άλλα πτηνά, αφού και αυτά είναι φορείς αλλεργιογόνων. Όσον αφορά τα επαγγελματικά αλλεργιογόνα, σ’ αυτές τις περιπτώσεις λαμβάνονται μέτρα προστασίας από αυτά των πασχόντων. Τα προληπτικά μέτρα αποφυγής·των αλλεργιογόνων πρέπει πάντοτε να λαμβάνονται, έστω και·αν δεν τηρούνται επακριβώς.

 

Βήμα 2ο:·Φαρμακοθεραπεία

Τόσον τα συμπτώματα της αλλεργικής και της μη αλλεργικής ρινίτιδας μπορεί να αντιμετωπιστούν και να ανακουφιστούν χρησιμοποιώντας περίπου τα ίδια φάρμακα. Ενώ στη μη αλλεργική ρινίτιδα χορηγούνται μόνο φάρμακα ή εφαρμόζονται άλλες επεμβατικές θεραπείες στην αλλεργική ρινίτιδα τα συμπτώματα μπορεί να εξαφανιστούν και να μην υποτροπιάσουν αν αποφεύγονται τα αλλεργιογόνα. Επειδή αυτό τις περισσότερες φορές είναι ανέφικτο η ανοσοθεραπεία αποδείχτηκε εξαιρετικά αποτελεσματική στις περισσότερες των περιπτώσεων.·

Τα αλλεργικά συμπτώματα είναι επακόλουθο περισσοτέρων του ενός μηχανισμών. Αυτό οδήγησε στη χρησιμοποίηση φαρμάκων που εξουδετερώνουν το κλινικό αποτέλεσμα του κάθε μηχανισμού. Χρησιμοποιούνται λοιπόν για την ανακούφιση των συμπτωμάτων τα ακόλουθα φάρμακα:

 ΑΝΤΙΙΣΤΑΜΙΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ·

Μετά από χορήγηση δεσλοραταδίνης μειώνεται η ρινική συμφόρηση και διατηρείται η ροή του αέρα. Στην αριστερή φωτογραφία εικονίζεται ο ρινικός βλεννογόνος μετά από λήψη εικονικού φαρμάκου (placebo). Στη δεύτερη φωτογραφία διακρίνεται ο ίδιος βλεννογόνος μετά τη λήψη της δεσλοραταδίνης (Horak F., Allergy S68, 56:231, 2001)

Τα αντιισταμινικά από το στόμα μπλοκάρουν τους υποδοχείς της ισταμίνης στα κύτταρα του βλεν-νογόνου της μύτης. Έτσι· κύριος χη-μικός μεσολαβητής της αλλεργικής φλεγμονής η ισταμίνη δεν πυροδοτεί τα αλλεργικά συμπτώματα. Τα αντι-ισταμινικά λέγονται και ανταγωνιστές των Η1 υποδοχέων της ισταμίνης. Τα αντιισταμινικά της παλαιότερης γενιάς έχουν ως παρενέργεια την ενοχλητική υπνηλία, πράγμα που δεν είναι τόσο συνηθισμένο με τα αντιισταμινικά της πρόσφατης γενιάς.

·

Τα νεότερα δεύτερης γενιάς αντι-ισταμινικά είναι· ασφαλή και απο-τελεσματικά και μπλοκάρουν την ισταμίνη που είναι παρούσα σε υψηλές συγκεντρώσεις κατά τη διάρκεια των αλλεργικών αντιδρά-σεων.

·Παρά τούτο τα από του στόματος δεύτερης γενιάς, μη κατασταλτικά αντιισταμινικά καταστέλλουν κυρίως τον κνησμό, τους πταρμούς, τη ρινόρροια, τη δακρύρροια και τα συνοδά αλλεργικά συμπτώματα από τα μάτια. Τα αντιισταμινικά έχουν πτωχά αποτελέσματα στην ανακούφιση από το μπούκωμα της μύτης. Γιαυτό τα αντιισταμινικά δεν ασκούν αποτέλεσμα στη μη αλλεργική ρινίτιδα. Μερικά παλαιά αντιισταμινικά προκαλούν και ξηρότητα των βλεννογόνων , περιορίζοντας έτσι και τη ρινόρροια και τον οπισθορρινικό κατάρρου. Γνωστά αντιισταμινικά από το στόμα είναι η·σετιριζίνη (Ζirtek), λεβοσετιριζίνη (Xozal), λοραταδίνη (Clarytin) δεσλοραταδίνη (Aerius),·εμπαστίνη (Kestine),·κλπ.··

Tα·ενδορρινικά αντιισταμινικά·υπό μορφή ρινικών ψεκασμών ή κολλυρίου εφαρμόζονται στη μύτη δύο φορές την ημέρα και ασκούν το ίδιο θεραπευτικό αποτέλεσμα όπως τα αντιισταμινικά από το στόμα, όπως π.χ. η λαιβοκαμπαστίνη (Livostin), Αζελαστίνη (Afluon).·

 ΕΝΔΟΡΡΙΝΙΚΑ ΤΟΠΙΚΑ· ΚΟΡΤΙΚΟΣΤΕΡΟΕΙΔΗ

Τα·ενδορρινικά τοπικά κορτικοστεροειδή·χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση των συμπτωμάτων της αλλεργικής και ·της μη αλλεργικής ρινίτιδας. Τα φάρμακα αυτά ασκούν τοπικά στο ρινικό βλεννογόνο αντιφλεγμονώδες αποτέλεσμα και ανακουφίζουν τα συμπτώματα οποιασδήποτε ρινίτιδας, ανεξαρτήτως αιτιολογίας. Καθώς περιορίζουν τη φλεγμονή και το οίδημα του ρινικού βλεννογόνου τα ενδορρινικά τοπικά κορτικοστεροειδή περιορίζουν το μπούκωμα της μύτης και τη ρινόρροια. Στις δράσεις των ενδορρινικών τοπικών κορτικοστεροειδών περιλαμβάνεται και ο περιορισμός του αριθμού των μαστοκυττάρων του ρινικού βλεννογόνου. Αυτό έχει ως συνέπεια τον περιορισμό της συγκέντρωσης της ισταμίνης στο ρινικό βλεννογόνο και τον περιορισμό του κνησμού και των πταρμών.

 

Τα ενδορρινικά τοπικά κορτικοστεροειδή είναι ασφαλή, καλώς ανεκτά, ενώ σπάνια προκαλούν παρενέργειες, όπως τα·συστηματικά κορτικοστεροειδή.·Η συχνότερη παρενέργεια των ενδορρινικών τοπικών κορτικοστεροειδών είναι ο τοπικός ερεθισμός της μύτης και η επίσταξη (μικρή αιμορραγία του ρινικού βλεννογόνου). Και οι δύο αυτές παρενέργειες περιορίζονται με την καταλληλότερη χρησιμοποίηση του ρύγχους του φιαλιδίου των ρινικών ψεκασμών του ενδορρινικού κορτικοστεροειδούς, το οποίο δεν πρέπει να ακουμπάει και να τραυματίζει το βλεννογόνο του ρινικού διαφράγματος κατά τη διάρκεια των ψεκασμών. Ένα από τα μειονεκτήματα των ενδορρινικών τοπικών κορτικοστεροειδών είναι η μη συμμόρφωση των ασθενών στη συνεχή χρήση τους για ένα ή δύο μήνες ή όσο διαρκεί η εποχή των αλλεργικών συμπτωμάτων.

·

Πολλοί ασθενείς εγκαταλείπουν τη χρήση του ενδορρινικού τοπικού κορτικοστεροειδούς, διότι δεν βλέπουν βελτίωση των συμπτωμάτων τους μέσα σε 24-72 ώρες. Οι ασθενείς πρέπει να είναι υπομονετικοί μέχρις ότου αρχίσει η δράση του κορτικοστεροειδούς. Βάσει κλινικών παρατηρήσεων τα κορτικοστεροειδή δρουν συντομότατα, αν πριν από τον ψεκασμό της μύτης με το ενδορρινικό κορτικοστεροειδές προηγηθεί καθαρισμός των ρινικών κοιλοτήτων με·υπέρτονο διάλυμα φυσιολογικού ορού ουδετέρου pH (Osmoclean hypertonic spray).·Οι ρινοπλύσεις αυτές αφ’ ενός απομακρύνουν τα αλλεργιογόνα, τους ατμοσφαιρικούς ρύπους που είναι προσκολλημένα στη βλέννα που καλύπτει το ρινικό βλεννογόνο και αφ’ ετέρου, δρώντας οσμωτικά προκαλούν ·αποσυμφόρηση του ρινικού βλεννογόνου, πράγμα που επιτρέπει την ταχύτερη και αμεσότερη δράση του κορτικοστεροειδούς.

·

Το μέγιστο ανακουφιστικό αποτέλεσμα των ενδορρινικών τοπικών κορτικοστεροειδών επιτυγχάνεται μέσα σε 1-2 εβδομάδες συνεχούς εφαρμογής. Αρκετές φορές υπάρχει ανάγκη συνεχούς χρήσης του τοπικού ενδορρινικού κορτικοστεροειδούς για 2-3 μήνες. Άλλοτε πάλι τα συμπτώματα ανακουφίζονται μόνο με την ταυτόχρονη χρήση ενός ενδορρινικού τοπικού κορτικοστεροειδούς και ενός από του στόματος χορηγούμενου ή ενός ενδορρινικού αντιισταμινικού. Οι ασθενείς που γνωρίζουν ότι τα συμπτώματα της εποχιακής αλλεργικής τους ρινίτιδας, θα επανέλθουν την επόμενη άνοιξη, ·εκπαιδεύονται στο να ξεκινούν την προληπτική· χρήση του ενδορρινικού τοπικού κορτικοστεροειδούς τουλάχιστον 20 ημέρες προτού εισβάλλει η αλλεργιογόνα ανθοφορία.

Η ταυτόχρονη χρήση αντιισταμινικού (ενδορρινικού ή από το στόμα) και ενός ενδορρινικού τοπικού κορτικοστεροειδούς μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα της αλλεργικής, της μη αλλεργικής και της μεικτής ρινίτιδας.

Η μακρόχρονη χρησιμοποίηση ενδορρινικών τοπικών κορτικοστεροειδών μπορεί να δημιουργήσει ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως: υπέρταση, έλκη στο ρινικό βλεννογόνο, καταρράκτη, γλαύκωμα, αύξηση σωματικού βάρους, οστεοπόρωση, υπερλιπιδαιμία, ψυχικές διαταραχές, κεφαλαλγία, αϋπνία. Αν ο ασθενής προκειμένου να αντιμετωπίσει το συνυπάρχον άσθμα με τη ρινίτιδά του παίρνει εισπνοές τοπικού κορτικοστεροειδούς από το στόμα χρονίως μπορεί να εμφανίσει βράγχος φωνής ή δυσφωνία, στοματοφαρυγγική καντιντίαση (μυκητίαση). Η μακροχρόνια λήψη τοπικών κορτικοστεροειδών από παιδιά μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη των οστών τους. Τα πιο συνηθισμένα ενδορρι8νικά κορτικοστεροειδή που κυκλοφορούν στην Ελληνική αγορά είναι η μπεκλομεθαζόνη (Becotide), βουδεσονίδη (Pulmicort, biosonide), φλουτικασόνη (Flixotide), μομεταζόνη (Nasonex), ακετονιδική τριαμσινολόνη (Nasacort), φλουνισολίδη (Bronalide).

 

ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΑΣΤΟΚΥΤΑΡΩΝ

Τα σταθεροποιητικά των μαστοκυτάρων φάρμακα, όπως η·νατριούχος χρωμολίνη ή χρωμογλυκικό δινάτριο··μπορούν να χρησιμοποιηθούν προληπτικά πριν από την εκδήλωση των αλλεργικών συμπτωμάτων από τη μύτη, ενώ αν χορηγηθούν, σε ασθενείς με εκδηλωμένα αλλεργικά συμπτώματα επιφέρουν μέτρια αποτελέσματα. Πάντως ο συνδυασμός ενός ενδορρινικού αντιισταμινικού και ενός·σταθεροποιητή των μαστοκυτττάρων (Tilade).·To·Tilade (χρωμογλυκικό δινάτριο ή νατριούχος χρωμολύνη)··προλαβαίνει την απελευθέρωση της ισταμίνης από τα μαστοκύτταρα και έτσι προλαβαίνει κυρίως τους πταρμούς, τον κνησμό και τη ρινόρροια.

·

Το χρωμογλυκικό δινάτριο είναι φάρμακο υψηλής ασφαλείας και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλες τις ηλικίες και τις εγκύους, αρκεί να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με Osmoclean hypertonic nasal spray·(υπέρτονο διάλυμα φυσιολογικού ορού με σταθεροποιημένο pH) και σε δόση δύο σταγόνες του κολλυρίου Τilade· 3-5 φορές την ημέρα (Δεν κυκλοφορεί στην Ελλάδα ρινικό σπρέϊ·Tilade).

 

ΑΝΤΙΛΕΥΚΟΤΡΙΑΙΝΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

Τα·αντιλευκοτριαινικά φάρμακα·χρησιμοποιούνται στην αλλεργική ρινίτιδα· και το άσθμα με αποτελεσματικότητα. Διεθνώς και στην Ελλάδα χρησιμοποιείται σήμερα ·η·μοντελουκάστη (Singulair),·η οποία μπλοκάρει τα αποτελέσματα της δράσης των λευκοτριαινίων , τα οποία ·είναι χημικοί μεσολαβητές της αλλεργικής φλεγμονής και παράγονται μέσω της μεταβολικής οδού του αραχιδονικού οξός. Η μοντελουκάστη ελαττώνει τη συσσώρευση ηωσινοφίλων και την παραγωγή οξειδίου του αζώτου στις περιοχές που αναπτύσσεται η αλλεργική φλεγμονή.

Το τελικό θεραπευτικό της αποτέλεσμα ·είναι αυτό που προκαλούν τα αντιισταμινικά, δηλαδή η ελάττωση του κνησμού, της ρινόρροιας και των πταρμών. Η μοντελουκάστη (Singulair)··είναι καλώς ανεκτή σε παιδιά (5mg από το στόμα κάθε βράδυ) και ενήλικες (10mg από το στόμα κάθε βράδυ) και εξίσου αποτελεσματική με τα ενδορρινικά τοπικά κορτικοστεροειδή.

 

ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ

Τα αποσυμφορητικά φάρμακα που χορηγούνται από το στόμα υπό μορφή χαπιών ή σιροπιού μπορεί να ανακουφίσουν το μπούκωμα της αλλεργικής και της μη αλλεργικής ρινίτιδας, αλλά η δράση τους συνοδεύεται και από παρενέργειες. Το πιο συνηθισμένο αποσυμφορητικό που χορηγείται από το στόμα είναι η υδροχλωρική·ψευδοεφεδρίνη.·Το φάρμακο αυτό ή χορηγείται μόνο του ή σε συνδυασμό με κάποιο αντιισταμινικό. Η ψευδοεφεδρίνη ανήκει στα συμπαθομιμητικά φάρμακα και προκαλεί αγγειοσύπαση των επιφανειακών αγγείων του ρινικού βλεννογόνου και άλλων περιοχών του σώματος. Ο περιορισμός του οιδήματος που προκαλείται με την αποσυμφόρηση του ρινικού βλεννογόνου ξεμπουκώνει τη μύτη και περιορίζει τη ρινόρροια.

·

Επειδή το φάρμακο δεν δρα εναντίον κάποιου χημικού μεσολαβητή της φλεγμονής μπορεί να χορηγηθεί στην αλλεργική και τη μη αλλεργική ρινίτιδα. Δυστυχώς η χορήγηση της ψευδοεφεδρίνης συνοδεύεται από το φαινόμενο της ανοχής, που ποικίλει σε βαθμό αχρηστεύοντας το φάρμακο. Στις παρενέργειες της ψευδοεφεδρίνης περιλαμβάνονται η υπέρταση, νευρικότητα, αϋπνία, ευερεθιστότητα, δυσχέρεια της ούρησης, απώλεια της όρεξης. Αντενδείκνυται η χορήγησή της σε ασθενείς με υπέρταση.

 

ΤΟΠΙΚΑ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΤΙΚΑ

Τα τοπικά αποσυμφορητικά μπορούν να ανακουφίσουν άμεσα, αλλά παροδικά, το μπούκωμα της αλλεργικής και της μη αλλεργικής ρινίτιδας. Αν χρησιμοποιηθούν τα τοπικά αποσυμφορητικά θα πρέπει να εφαρμοστούν υπό μορφή σταγόνων ή ρινικών ψεκασμών ή πηκτής για βραχύ χρονικό διάστημα 3-5 ημερών 3-4 φορές ημερησίως. Η χρόνια χρήση των τοπικών αποσυμφορητικών μπορεί να συνοδευτεί από επιπλοκές. , Γνωστά τοπικά αποσυμφορητικά είναι η·φαινυλεφρίνη, ναφαζολίνη, ξυλομεταζολίνη,·κ.α. που είναι συμπαθομιμητικά φάρμακα και έχουν όλα το ίδιο προφίλ ενεργειών και παρενεργειών. Στις παρενέργειες περιλαμβάνεται ο τρόμος των άκρων, ίλιγγος, διαταραχές του ύπνου.

·

Η χρησιμοποίησή τους πέραν των 3-5 ημερών μπορεί να προκαλέσει φαρμακευτικής ρινίτιδας,  που χαρακτηρίζεται από αντιρροπιστική συμφόρηση του ρινικού βλεννογόνου. Η κατάσταση αυτή υποχρεώνει· τον ασθενή να χρησιμοποιεί συνεχώς το τοπικό αποσυμφορητικό, διαφορετικά η μύτη δεν ξεμπουκώνει. Η μακρόχρονη αυτή αναγκαστική χρήση ενός τοπικού αποσυμφορητικού προκαλεί φαρμακευτική ρινίτιδα, το μπούκωμα της οποίας είναι συνεχές και επίμονο. Ο πάσχων ανακουφίζεται πλέον μόνο εφαρμόζοντας στη μύτη του τοπικό αποσυμφορητικό.·

·

Τα τοπικά αποσυμφορητικά αντενδείκνυνται σε άτομα που πάσχουν από γλαύκωμα κλειστής γωνίας, μη αλλεργική ρινίτιδα, υπέρταση , σακχαρώδη διαβήτη.·Στα παιδιά χρησιμοποιούνται κατάλληλες αραιώσεις.·Τα τοπικά αποσυμφορητικά δεν συνιστώνται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Τα τοπικά αποσυμφορητικά χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή. Αυτό συνοδεύεται από τον κίνδυνο κάποιο άτομο επιρρεπές στις παρενέργειες του τοπικού αποσυμφορητικού να εμφανίσει μια παρενέργεια απροειδοποίητα, όπως το γλαύκωμα οξείας γωνίας·(15).

 

ΒΡΩΜΙΟΥΧΟ ΙΠΡΑΤΡΟΠΙΟ

Το·βρωμιούχο ιπρατρόπιο·είναι ένα αντιχολινεργικό φάρμακο, το ρινικό σπρέϊ του οποίου· μπορεί να είναι επωφελές σε ορισμένα άτομα με αλλεργική ή μη αλλεργική ρινίτιδα που συνοδεύεται κυρίως από ρινόρροια. Το ρινικό σπρέϊ βρωμιούχου ιπρατροπίου(Αtrovent nasal)·μπορεί να ανακουφίσει τη ρινόρροια, όχι όμως τον οπισθορρινικό κατάρρου(βλέπε πιο πάνω εικόνες μηχανισμού ρινόρροιας και αντιμετώπισής της με βρωμιούχο ιπρατρόπιο).

ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΜΙΚΚΥΛΙΑΚΗΣ ΚΟΥΡΚΟΥΜΙΝΗΣ

Η κουρκουμίνη είναι ισχυρή ααντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και έντονη ανοσοτροποποιητική δράση. Αποτελεί συστατικό του ριζώματος του φυτού κουρκουμάς [Curcuma longa) και δεν προκαλεί παρενέργειες όταν χορηγείται από το στόμα, ακόμη και σε δόση 8-12 γραμμαρίων. Επειδή όμως η σκόνη της κουρκουμίνης είναι δυσαπορρόφητη από το έντερο, για να εκφραστούν τα αντιαλλεργικά και αντιοξειδωτικά, ανοστροποποιητικά, καρδιοπροστατευτικά και αντικαρκινικά αποτελέσματά της χορηγείται υπό μορφή καψουλών ή σταγόνων η μυκκιλιακή κουρκουμίνη (Curcugkel).

To Curcugkel έχει μεγαλύτερη απορροφητικότητα και βιοδιαθεσιμότητα, όταν χορηγείται από το στόμα 18.500% μεγαλύτερη από την απλή σκόνη κουρκουμίνης. Η δοσολογία του Curcugkel στην αλλεργική και τη μη αλλεργική ρινίτιδα είναι μία κάψουλα ημερησίως, όσο διαρκεί η περίοδος της συμπτωματολγίας της ρινίτιδας.

 

ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΕΞΑΝΘΡΩΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΑΝΤΙ-ΙgE ΜΟΝΟΚΛΩΝΙΚΟΥ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΟΣ

Η·Ομαλισουμάμπη (omalizumab) [Xolair]·είναι ·ένα εξανθρωποποιημένο αντι-ΙgE μονοκλωνικό αντίσωμα που χορηγείται κυρίως στο δυσίατο άσθμα. Είναι όμως αποτελεσματική και σε πάσχοντες από ep;imonh αλλεργική ρινίτιδα και άσθμα καθώς και σε στη δυσίατη και μη ανταποκρινόμενη στις κλασικές θεραπείες

. Καθώς οι αλλεργικές νόσοι, όπως η αλλεργική ρινίτιδα και το αλλεργικό άσθμα ·εκδηλωνονται με τη μεσολάβηση IgE αντισωμάτων, η εξουδετέρωσή τους με το αντι ΙgE αντίσωμα ομαλισουμάμπη ·ανακουφίζει τα συμπτώματα της αλλεργικής αντίδρασης. Η ομαλισουμάμπη θεωρείται ασφαλήςκαι για τα παιδιά·[19].

 

Βήμα 3ο:·ΕΙΔΙΚΗ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΥΠΟΓΛΩΣΣΙΕΣ·ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΛΛΕΡΓΙΟΓΟΝΩΝ ΕΚΧΥΛΙΣΜΑΤΩΝ, ΠΡΟΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ