EMBOEΣ ΩΤΩΝ (ΒΟΥΙΤΑ ΣΤ' ΑΥΤΙΑ) ΔΙΑΓΝΩΣΗ - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ©
Οι εμβοές είναι εσωτερικοί ήχοι ποικίλης έντασης, τους οποίους αντιλαμβάνεται κάποιο άτομο στο αυτί ή στα
Δρ Δημήτριος Ν. Γκέλης, Ιατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος, Οδοντίατρος, Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ερευνητής, Συγγραφέας ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ: Προληπτική Ιατρική, Συμπληρωματική Ιατρική Κόρινθος, Τηλ 6944280764, email: pharmage@otenet.gr www.pharmagel.gr
|
Αικατερίνη Γκέλη, Ιατρός, Ακτινοδιαγνώστρια Π. Παπαληγούρα 16, Άσσος Κορινθίας, τηλ. 6944644820 Email: kgkeli@hotmail. com |
αυτιά του ή στο κεφάλι του, που δεν προέρχονται από εξωτερικό ακουστικό ερέθισμα. Πολλά άτομα παραπονούνται για εμβοές στ’αυτιά τους, που είναι ανυπόφορες και οι οποίες μπορεί να να υποκρύπτουν διάφορες διαταραχές του συστήματος της ακοής [Plewnia C, 2010], ενώ άλλες φορές εκδηλώνονται χωρίς να μπορεί να αποδειχτεί κάποια παθολογική αιτία τους και λέγονται ιδιοπαθείς ή άγνωστης αιτιολογίας.
Οι εμβοές μπορεί να μοιάζουν σαν τα παράσιτα του ραδιοφώνου ή ως μονότονοι συνεχείς ή διακοπτόμενοι ήχοι που μπορεί να φεύγουν και να επανέρχονται και δεν πρέπει να συγχέονται με τις ακουστικές ψευδαισθήσεις, που συνοδεύουν ορισμένες ψυχιατρικές καταστάσεις. Οι εμβοές γίνονται αντιληπτές μόνο από τον πάσχοντα. Μερικές φορές οι εμβοές γίνονται αντικειμενικά ακουστές και από τους άλλους, όταν ο ήχος ή οι ήχοι είναι αποτέλεσμα της πρόκλησης ρυθμικών σπασμών ορισμένων μυών της μαλακής υπερώας, του μυός του τείνοντος το τύμπανο ή συνεπεία κάποιου καρδιακού φυσήματος. Οι εμβοές ποικίλουν σε ένταση και χροιά.
Οι εμβοές μπορεί να είναι σφύζουσες, συνεχείς ή παλλόμενες με διαλείψεις. Άσχετα από το είδος των εμβοών που αισθάνεται στο αυτί του ή στα αυτιά του ο ασθενής, οι εμβοές αφορούν το 10% του πληθυσμού. Από αυτό το ποσοστό των ασθενών μόνο στο 60%, μετά από εκτεταμένη κλινική και εργαστηριακή έρευνα, μπορεί να διαγνωστεί η ακριβής αιτιολογία των εμβοών και τούτο μερικώς οφείλεται στα ποικίλα αίτια που τις προκαλούν. [Marsot-Dupuch K. 2001].
Φαίνεται ότι η ένταση των εμβοών αυξάνει κατά τη διάρκεια της έκθεσης και μετά την έκθεση σε εξωτερικό θόρυβο. Επίσης η έκθεση σε θόρυβο επηρεάζει και τα επίπεδα κορτιζόλης που κυκλοφορούν στο αίμα και το υποκειμενικό συναίσθημα του στρες . Έχει βρεθεί ότι τα επίπεδα κορτιζόλης του σιέλου των ασθενών με εμβοές είναι χαμηλότερα του φυσιολογικού, ενώ οι διαβαθμίσεις του στρες είναι υψηλότερες στα ίδια άτομα. [Hébert και Lupien, 2008].
Πολλές καταστάσεις ή διαταραχές ή παθήσεις του οργανισμού συνοδεύονται από πρόκληση εμβοών. Γιαυτό το λόγο είναι επιβεβλημένη η έρευνα των αιτίων τους. Εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των αιτίων των εμβοών υπάρχουν και πολλοί τρόποι αντιμετώπισής τους, καθώς και διάφορες θεραπείες τους. [Seidman, et al, 2010].
Ανεξάρτητα από την αιτία που προκαλεί τις εμβοές, δεν έχει ακόμη περιγραφεί ο ακριβής νευροπαθολογοφυσιολογικός μηχανισμός, μέσω του οποίου γίνονται από έναν ασθενή αντιληπτές οι εμβοές. Σήμερα οι νευροφυσιολογικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι εμβοές σχετίζονται με λειτουργικές αλλαγές του κεντρικού νευρικού συστήματος [Minami SB, et al, 2010].
Οι αιτίες της πρόκλησης εμβοών πρέπει να διερευνώνται, ώστε να αποκλείονται οι σοβαρές παθήσεις, που μεταξύ των άλλων εκδηλώνουν και εμβοές. Συνήθως οι εμβοές συνοδεύουν ορισμένες παθήσεις του αυτιού, όπως η ωτοσκλήρυνση, η εκκριτική ωτίτιδα, η ενσφήνωση στο τύμπανο κάποιο μικρού ξένου σώματος ή μια σφηνωμένη κυψελίδα, η πρεσβυακοΐα, σύνδρομο Μeniere, η αιφνίδια κώφωση.
Άλλοτε πάλι, ενώ γίνονται εκτεταμένες έρευνες δεν εντοπίζεται καμιά αιτία που να προκαλεί τις εμβοές, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως ιδιοπαθούς ή αγνώστου αιτιολογίας, με επακόλουθο την κακή ποιότητα της ζωής των πασχόντων, αφού η ζωή τους γίνεται ανυπόφορη και εμπλέκεται και με ψυχολογικές επιπλοκές.
Πότε αναγκάζεται να ζητήσει βοήθεια από τον ΩΡΛ ο πάσχων από εμβοές;
Οι εμβοές εμφανίζονται ξαφνικά, μπορεί να μην είναι επίμονες ή η έντασή τους να είναι μικρή και αρχικά το άτομο δεν τους δίδει σημασία, αφού μάλιστα κατά τη διάρκεια των καθημερινών του δραστηριοτήτων οι εμβοές δεν τον επηρεάζουν. Όμως το βράδυ, μετά την κατάκλιση, η ησυχία του υπνοδωματίου τον κάνει να μην μπορεί να κοιμηθεί εύκολα, αφού οι εμβοές γίνονται ακουστές.
Αφού συνειδητοποιήσει το άτομο ότι κάτι συμβαίνει με τα αυτιά του ζητάει βοήθεια συνήθως από μη Ωτορινολαρυγγολόγο, ο οποίος τις περισσότερες φορές είναι καθησυχαστικός και του χορηγεί κάποιο χάπι που βελτιώνει τη μικροκυκλοφορία του αίματος στον εγκέφαλο και στο αυτί, καθόσον πιστεύει ότι οι εμβοές είναι αγγειακής αιτιολογίας.
Αν πράγματι συμβαίνει αυτό, οι εμβοές υποχωρούν και επανεμφανίζονται μόλις διακοπεί η λήψη των χαπιών. Αφού οι εμβοές επιμένουν ή δεν υποχωρούν τελικά ο πάσχων ζητάει βοήθεια από τον Ωτορινολαρυγγολόγο (ΩΡΛ).
Ο ασθενής με εμβοές είναι ανήσυχος και φοβάται ότι οι εμβοές μπορεί να τον συνοδεύουν σε όλη την υπόλοιπη ζωή του, τον τρομάζει η αλλαγή της έντασής τους, αμφιβάλει αν τελικά θα τον βοηθήσει ο γιατρός, έχει χάσει την αυτοπεποίθησή του και εξ αιτίας αυτού του γεγονότος την αυτοεκτίμησή του και καμιά φορά βρίσκεται σε έντονη απελπισία ή απόγνωση, διότι έχει επισκεφτεί διάφορους γιατρούς και δεν τον βοήθησε κανείς.
Οι εμβοές γίνονται πραγματική πάθηση, όταν δεν υποχωρούν με οποιοδήποτε θεραπευτικό μέσο και ο ασθενής δεν μπορεί να τις ανεχτεί.
Αν ο ασθενής πειστεί ότι δεν ελλοχεύει κάποιο κίνδυνος για την ακοή, την ισορροπία , αλλά και για την ίδια τη ζωή του εξαιτίας των εμβοών, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνει ανεκτικός προς τις εμβοές του. Το να υποσχεθεί κάποιος γιατρός σε κάποιον πάσχοντα ότι θα του εξαφανίσει τις εμβοές ιδιοπαθούς ή άγνωστης αιτιολογίας είναι θέμα λεπτό και χρειάζεται πολύ προσοχή, προς αποφυγήν δημιουργίας ψευδών ελπίδων. Είναι πολύ πιο εύκολο να δοθούν σωστές εξηγήσεις που θα βοηθήσουν τον ασθενή να ενέχεται τις εμβοές του.
Συχνά, μια μόνο «παιδαγωγικού» χαρακτήρα επίσκεψη, αφιερωμένη στην ερμηνεία του συμπτώματος, κινητοποιεί την προσαρμογή και αναπτύσσει την ανοχή απέναντι στις εμβοές.
ΑΙΤΙΕΣ ΤΩΝ ΕΜΒΟΩΝ
Υπάρχουν ποικίλες ωτολογικές παθολογικές και μη καταστάσεις που συνοδεύονται από εμβοές.
1. Ξένα σώματα στον έξω ακουστικό πόρο. Η ενσφήνωση στον έξω ακουστικό πόρο ενός ξένου σώματος, π.χ. τρίχα, έντομο κυψελίδα, που έρχεται σε επαφή με το τύμπανο μπορεί να προκαλεί μονόπλευρα εμβοές στο αυτί. Ο καθαρισμός του αυτιού εξαφανίζει τις εμβοές.
2. Πρεσβυακοΐα (Ωτογήρανση). Μετά το πεντηκοστό έτος της ζωής η ακοή αρχίζει να ελαττώνεται και μπορεί να συνοδεύεται και από εμβοές. Η διάγνωση τίθεται με ακοομέτρηση και τυμπανομέτρηση και καταγραφή των ακουστικών αντανακλαστικών. Τα ηλικιωμένα άτομα συνήθως πάσχουν από πρεσβυακοΐα, που συνοδεύεται από εμβοές, και επιδεινώνoνται, όσο περνάει ο καιρός.
Η χορήγηση αντιοξειδωτικών όπως ο πiκολινικός ψευδάργυρος [Zincobell caps], η βιταμίνη D3 (D3- Gkelin drops), η λήψη ιατρικού τονωτικού ερυθρού οίνου (Γκελάντο, Gkelanto), η λήψη σκόνης σπόρων και φλουδών βιολογικού κόκκινου Αγιωργίτικου κρασιού (Vinogkelin κάψουλες), που είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικές ουσίες και πολυφαινόλες (φλαβονoειδή, ανθοκυανίνες, προανθοκινιδίνη, στιλβένια, όπως η ρεσβερατρόλη) μπορεί να ανακόψουν την εξέλιξη της βαρηκοΐας και των εμβοών.
Αρκετές εμβοές συνεπεία πρεσβυακοΐας ή ωτογήρανσης υποχωρούν με τη χρήση κατάλληλου ακουστικού βαρηκοΐας. Το ποιό ακουστικό βαρηκοΐας θα χρησιμοποιηθεί το καθορίζει ο ΩΡΛ από τη μελέτη του ακοογραφήματος του ασθενούς.
3. Συσσώρευση υγρού πίσω από το τύμπανο. Η ξαφνική συσσώρευση υγρού πίσω από το τύμπανο συνοδεύεται από αίσθημα μπουκώματος του αυτιού και εμβοές. Η κατάσταση αυτή στα μεν παιδιά είναι συνηθισμένη και είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της εκκριτικής ωτίτιδας, ενώ στους μεγάλους πρέπει να ερευνάται και ρινοφάρυγγας για να αποκλείεται η παρουσία σ’ αυτόν κάποιου όγκου, που αποφράσσει το στόμιο της Ευσταχιανής σάλπιγγας, στο ρινοφάρυγγα.
4. Ωτοσκλήρυνση. Η ωτοσκλήρυνση είναι κατάσταση που μπορεί συνήθως να εμφανιστεί μετά το 15-18ο έτος της ηλικίας και οφείλεται σε
διαταραχές της οστικής δομής και κινητικότητας των ακουστικών οσταρίων. Συγκεκριμένα, το οσταριο του αναβολέα δεν μπορεί να μεταδώσει τους ήχους προς το εσωτερικό του αυτιού. Η ωτοσκλήρυνση μπορεί να συνοδεύεται από βαρηκοΐα, που ποικίλει σε βαρύτητα και μπορεί να εξελιχτεί μέχρι και στην απώλεια της ακοής. Μερικοί ασθενείς παραπονούνται ταυτόχρονα και για την εκδήλωση ιλίγγων. Η ωτοσκλήρυνση μπορεί να εκδηλωθεί και στον οστέϊνο λαβύρινθο.
Συνήθως οι εμβοές από ωτοσκλήρυνση, όσο έντονες και ενοχλητικές να είναι υποχωρούν αμέσως, αν ο ΩΡΛ δοκιμάσει στο αυτί ή τα αυτιά, στα οποία εμφανίζονται οι εμβοές ένα απλό ακουστικό βαρηκοΐας. Το ακουστικό αποκαθιστά την ακουστική ικανότητα και εξαφανίζει τις εμβοές, στις περισσότερες των περιπτώσεων. Αν η ωτοσκλήρυνση μπορεί να αποκατασταθεί και με χειρουργική επέμβαση παραπέμπεται ο ασθενής σε ωτοχειρουργό.
Αν η ωτοσκλήρυνση όμως έχει προσβάλλει τον οστέϊνο λαβύρινθο δεν μπορεί να γίνει χειρουργική επέμβαση, οπόταν η νόσος μπορεί να καθηλωθεί και να μην εξελιχθεί σε κώφωση ή μπορεί να βελτιωθεί, τόσον βαρηκοΐα, όσον και ως εμβοές, αν παίρνει ο ασθενής ως συμπλήρωμα διατροφής 2-3 κάψουλες Florigkel ημερησίως, επί τρία συνεχόμενα χρόνια. Οι κάψουλες του συμπληρώματος διατροφής Florigkel περιέχουν φθοριούχο νάτριο, μαζί με ανθρακικό ασβέστιο, βιταμίνη D3, βιταμίνη Κ2 και μαγνήσιο.
Κάθε κάψουλα Florigkel περιέχει 1000IU βιταμίνης D3. Συνήθως ένας ενήλικος ασθενής με ωτοσκλήρυνση παίρνει καθημερινά 3 κάψουλες, μετά το φαγητό. Με τη δοσολογία αυτή συνήθως εξασφαλίζονται επίπεδα συγκεντρώσεων της 25-υδροξυβιταμίνης D3 στον ορό >30ng/ml [75nMol/L]. Η βιταμίνη Κ2 συμμετέχει στο μεταβολισμό του ασβεστίου στα οστά, ενώ το μαγνήσιο είναι απαραίτητο για το μεταβολισμό της βιταμίνης D3. Αναφέρεται ότι πολλοί ασθενείς με ωτοσκλήρυνση είναι υποβιταμινικοί στη βιταμίνη D3
Η χρήση των ακουστικών βαρηκοΐας είναι αναπόφευκτη στις περιπτώσεις ωτοσκλήρυνσης με μεγάλη έως σοβαρή βαρηκοΐα, αφού αμέσως αποκαθίσταται επαρκής ακουστική ικανότητα και συνήθως εξαφανίζονται οι εμβοές. Σε όλους τους ασθενείς με ωτοσκλήρυνση πρέπει να μετρώνται τα επίπεδα του κύριου μεταβολίτη βιταμίνης D3 στον ορό του αίματος, της 25 υδροξυβιταμίνης D3, τα οποία πρέπει να είναι >30ng/ml [75nMol/L].
Τα επίπεδα της βιταμίνης D3 στο αίμα καθορίζονται βάσει των επιπέδων του μεταβολίτη της βιταμίνης D3, την 25(ΟΗ)D3, όπως περιγράφονται στον παρατιθέμενο παραπλεύρως πίνακα.
Έλλειψη βιταμίνης D3: Επίπεδα της 25 υδροξυβιταμίνης D3 < 20ng/ml Aνεπάρκεια βιταμίνης D3 : Επίπεδα της 25 υδροξυβιταμίνης D3:21-29ng/ml Επάρκεια της βιταμίνης D3: > 30 ng/ml έως 100 ng/ml Τοξικά επίπεδα: > 100ng/ml [Razzaghy-Azar M., 2010, Gilsanz V. et al 2010, Audran M, Briot K., 2010] |
5. Εμβοές που είναι επακόλουθο έκθεσης σε θόρυβο (ακουστικός τραυματισμός).Τα άτομα που εκτίθενται συχνά σε έντονους θορύβους, εκτός από την ακουστική απώλεια που παθαίνουν παραπονούνται και για την ύπαρξη εμβοών στο ένα ή στα δύο αυτιά τους. Με το ακοογράφημα μπορεί να αποδειχτεί ότι ο ασθενής πάσχει από ακουστικό τραυματισμό, δηλαδή πάσχει από βαρηκοία και εμβοές συνεπεία της έκθεσής του σε θόρυβο.
Οι περισσότεροι κυνηγοί, οι επαγγελματίες που εκτίθενται σε τοξικούς για τα αυτιά θορύβους (μηχανικοί, ξυλουργοί, πιλότοι, οδοντίατροι, χειριστές δονητών (κομπρεσέρ) και άλλων θορυβωδών συσκευών , οι μουσικοί, τραγουδιστές, οι συχνοί θαμώνες ντισκοτέκ, πανηγυριών, συναυλιών, οι χειριστές διαφόρων συσκευών με τις οποίες ακούνε μουσική (φορητά ραδιόφωνα, ΜΡ3, iΡΟDs), όπου οι εκπεμπόμενοι ήχοι είναι τοξικότατοι για τα ακουστικά νεύρα, σύντομα παραπονούνται για εμβοές και βαρηκοΐα.
Η βαρηκοία και οι εμβοές που οφείλονται σε έκθεση σε θορύβους μπορεί να αντιμετωπιστεί με χορήγηση αντιοξειδωτικών με αποτελέσματα που ποικίλουν. Η χορήγηση του αντιοξειδωτικού ιατρικού κόκκινου οίνου Gkelanto [Γκελάντο] σε δόση δύο κουταλιές ημερησίως σε συνδυασμό με πικολινικό ψευδάργυρο για ένα εξάμηνο έχει φανεί ευεργετική σε αρκετές από αυτές τις περιπτώσεις [Seidman M et al, 2003].
6. Αρτηριοσκλήρυνση. Τα ανεβασμένα επίπεδα λιπιδίων και χοληστερίνης, μεταξύ των άλλων ευνοούν τον περιορισμό της ελκαστικότητας των μικροτριχοειδών στο μέσω και το έσω ους. Η κατάσταση αυτή κάνει τη ροή του αίματος στα αυτιά εντονότερη και με δημιουργία στροβίλων, που δημιουργούν ήχους, που γίνονται ακουστοί ως εμβοές. Η συχνότητα της υπερλιπιδαιμίας είναι υψηλή μεταξύ των ασθενών με βαρηκοΐα και εμβοές από έκθεση σε έντονους θορύβους. Κατεβάζοντας τα επίπεδα των λιπιδίων με διαφόρους τρόπους βελτιώνεται η ένταση των εμβοών και η ακοή στις υψηλές συχνότητες (Sutbas et al, 2007).
Επειδή το βιολογικό, λιαστό, γλυκό κόκκινο κρασί Γκελάντο (Gkelanto) και οι κάψουλες αποξηραμένων σπόρων και φλουδών βιολογικού κόκκινου Αγιωργίτικου σταφυλιού Vinogkelin, λόγω των ισχυρών αντιοξειδωτικών ουσιών που περιέχει (φλαβόνες, ανθοκυανίνες και ρεσβερατρόλη) ασκούν ισχυρή αντιαθηρωματική δράση [Loke WM, etal, 2010] ενδείκνυται στις εμβοές από αρτηριοσκλήρυνση. Επειδή το αντιαθηρωματικό αποτέλεσμα του Γκελάντο (Gkelanto) και του Vinogkelin μπορεί να εξασφαλιστεί με δύο μόνο κουταλιές της σούπας gia για το πρώτο ή με 3-6 καψουλες από το δεύτερο, μπορεί ο πάσχων να τα παίρνει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να κινδυνεύει να βλάψει το συκώτι του ή να γίνει αλκοολικός.
7. Αύξηση της αρτηριακής πιέσεως. Η υπέρταση και οι παράγοντες που ευνοούν την αύξησή της, όπως το στρες, το οινόπνευμα, η καφεΐνη κάνουν πολλές φορές ακουστούς στο αυτί ή στα αυτιά τους παλμούς της καρδιάς. Οι ήχοι αυτοί συνήθως υποχωρούν αν ο πάσχων στρίψει την κεφαλή και την τοποθετήσει σε άλλη θέση, ιδίως όταν έχει ξαπλώσει.
8. Στροβιλώδης ροή του αίματος στα αγγεία του κρανίου. Μια στένωση ή συστροφή ή ΄΄τσάκισμα΄΄ μια αρτηρίας (καρωτίδα)΄ή μιας φλέβας (σφαγίτιδα φλέβα), που λέγεται αρτηριοφλεβική παραμόρφωση μπορεί να δημιουργήσει στροβιλώδη ροή του αίματος μέσα από αυτό το αγγείο, με επακόλουθο την πρόκληση εμβοών.
Η ύπαρξη κάποιου τοιχωματικού εμποδίου στις καρωτίδες, τις σπονδυλικές αρτηρίες τους κλάδους τους και τις σφαγίτιδες ευνοεί τη δημιουργία στροβιλώδους ροής του αίματος, που συνοδεύεται από τη δημιουργία θορύβου, που ακούγεται ως εμβοές στα αυτιά. Ένα υπερηχογράφημα καρωτίδων, σπονδυλικών αρτηριών και σφαγιτίδων θα δώσει αμέσως τη διάγνωση, όπως και η απλή ακτινογραφία της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης θα αποκαλύψει την ομαλή ή όχι πορεία των σπονδυλικών αρτηριών.
9. Παραμόρφωση των τριχοειδών. Μια αρτηριοφλεβώδης παραμόρφωση μπορεί να εκδηλωθεί στα σημεία εκείνα, στα οποία μεσολαβούν μεταξύ των αρτηριών και των φλεβών (αρτηριοφλεβώδεις αναστομώσεις). Η κατάσταση αυτή μορεί να προκαλέσει εμβοές, που συνήθως εκδηλώνονται μονόπλευρα.
10. Όγκοι της κεφαλής και του τραχήλου. Αν στο ακοογράφημα βρεθεί βαρηκοΐα μόνο στο ένα αυτί, στο οποίο ακούγονται οι εμβοές πάντοτε πρέπει να ερευνάται με μαγνητική τομογραφία το λιθοειδές οστούν που φιλοξενεί το όργανο της ακοής καθώς και η γεφυροπαρεγκεφαλιδική γωνία για να αποκλειστεί η παρουσία ενός όγκου (ακουστικό νευρίνωμα). Πάντοτε ερευνάται και ο ρινοφάρυγγας για την παρουσία κάποιου όγκου (Agrawal Y. et al, 2010).
11. Παθήσεις της κροταφογναθικής διάρθρωσης. Εξετάζεται και η λειτουργία της κροταφογναθικής διάρθρωσης, γιατί οι διαταραχές της αρκετές φορές συνοδεύονται και από εμβοές των αυτιών (Riga M et al, 2010).
12. Σακχαρώδης διαβήτης. Οι διαβητικοί παραπονούνται συχνά για την παρουσία εμβοών και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου αναπτύσσεται αγγειoπάθεια, σκλήρυνση των τριχοειδών αγγείων του κοχλία και κακή κυκλοφορία του αίματος στο έσω ους. Στα άτομα με διαβήτη τύπου 1 τα συνηθέστερα συμπτώματα από το σύστημα της ακοής και της ισορροπίας είναι οι εμβοές των ώτων και η νευραισθητήρια βαρηκοία , η οποία είναι ήπια, συμμετρική και κυρίως στις υψηλές συχνότητες [Pessin AB, etal, 2008].
13. Χρήση ορισμένων φαρμάκων. Οι ασθενείς που για διαφόρους λόγους παίρνουν συχνά ή και καθημερινά μη στερινοειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, που δεν περιέχουν κορτιζόνη), όπως η ασπιρίνη, ιμπουπροφαίνη (brufen), ναπροξένη(naprocin), ινδομεθακίνη (Indocid), σουλινδάκη (clinoril), δικλοφαινάκη (voltaren), πιροξικάμη (feldene), λορνοξικάμη (xefo rapid), μελοξικάμη (Mobic), μεφαιναμικό οξύ (ponstan), τολφαιναμικό οξύ (clotam), σελεκοξίμπη (Celebrex), νιμεσουλίδη (mesulid) είναι ευρύτατα χρησιμοποιούμενα φάρμακα, που μεταξύ των λοιπών πιθανών παρενεγειών, που μπορούν να προκαλέσουν περιλαμβάνονται και οι εμβοές των αυτιών, [Risser A, et al, 2009].
Τα σαλικυλικά (ασπιρίνη) και τα περισσότερα μη στερινοειδή αντιφλεγμονώδη σε μεγάλες δόσεις προκαλούν ήπια έως μέτρια, παροδική απώλεια της ακουστικής ικανότητας, που συνοδεύεται από εμβοές. Τα σαλικυλικά μπορεί να επηρεάσουν ή να μην επηρεάσουν μιαν υπάρχουσα βαρηκοία από και κοχλιακή βλάβη, από έκθεση σε θόρυβο, [Jung TT, et al, 1993].
Η πρόκληση μόνιμης κώφωσης είναι πολύ σπάνια παρενέργεια μετά από λήψη κάποιου μη στερινοειδούς αντιφλεγμονώδους φαρμάκου. Αν εκδηλωθούν εμβοές σε κάποιον ασθενή που παίρνει κάποιο μη στερινοειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο, αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένα προειδοποιητικό σημείο πρόκλησης επικείμενης μη αναστρέψιμης ωτοτοξικότητας [Ahmad S, et al, 2010].
Οι υψηλές δόσεις ασπιρίνης ή άλλων ενώσεων του σαλικυλικού οξέος μπορεί να προκαλέσουν παροδική απώλεια της ακοής και εμβοές. Παρτα το γεγονός ότι πιστευόταν ότι οι παρενέργεια αυτή είναι παροδική και αποκαθίσταται η λειτουργία των αυτιών με τη διακοπή της χρήσης της ασπιρίνης, κάποια σημερινά δεδομένα αναφέρουν ότι η παρατεταμένη θεραπεία με σαλικυλικά μπορεί να είναι νευροτοξική.
Τα σαλικυλικά δεν βλάπτουν τα αισθητήρια τριχωτά κύτταρα του έσω ωτός, αλλά τους νευρώνες του σπιροειδούς γαγγλίου και τις περιφερικές ίνες τους, κατά τρόπο που εξαρτάται από τη χορηγούμενη δόση .
Οι υψηλές δόσεις σαλικυλικών που χορηγούνται με ένα σχετικά κανονικό τρόπο μπορούν να προκαλέσουν κυτταρικό θάνατο μέσω του μηχανισμού της κασπάσης, στα ανώριμα κύτταρα του σπιροειδούς γαγγλίου.
Στην εκφύλιση αυτή παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο οι αλλαγές στην έκφραση των αποπτωτικών γονιδίων, ιδίως μεταξύ μεταξύ των μελών της οικογένειας του παράγοντα νέκρωσης όγκου [Wei L, et al, 2010].
Aν κάποια νόσος υποχρεώνει τον πάσχοντα να παίρνει μη κορτικοστεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή κορτιζόνη ή ασπιρίνη, αλλά ο ασθενής εκδηλώνει ενοχλητικές ή επικίνδυνες παρενέργειες μπορεί αντ' αυτών να παίρνει 1-3 κάψουλες υγρής μικκυλιακής κουρκουμίνης [Curcugkel], η οποία είναι ισχυρή αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδης φυσική ουσία, 18.500%, πιο απορροφήσιμη από το έντερο και πιο βιοδιαθέσιμη από την απλή σκόνη κουρκουμίνης.
Τα άτομα που παίρνουν από το στόμα, έστω και επί 6 συνεχείς ημέρες, το παυσίπονο παρακεταμόλη ή ακεταμινοφαίνη αναπτύσσουν εμβοές και προϊούσα αμφοτερόπλευρη βαρηκοία. Αυτό αποδίδεται στην υπερπαραγωγή ελευθέρων ριζών οξυγόνου και σε βλάβες του ενδοπλασματικού δικτύου. Τα παραπάνω αποδείχτηκαν και σε καλλιέργειες τριχωτών κυττάρων ποντικών στο εργαστήριο και σε πειραματόζωα (ποντικούς) [Kalinec GM, et al, 2014].
Η έγκαιρη χορήγηση ισχυρών φυσικών αντιοξειδωτικών, όπως η υγρή μικκυλιακή κουρκουμίνη (Curcugkel) και οι κάψουλες σκόνης ξηρών σπόρων και φλουδών βιολογικού κόκκινου Αγιωργίτικου σταφυλιού (Vinogkelin) σε συνδυασμό με υψηλές δόσεις βιταμίνης C και Ε και μερικές συνεδρίες υπερβαρικού οξυγόνου, ίσως να μπορούσε να αναστρέψει αυτή τη δυσάρεστη φαρμακευτική παρενέργεια
14. Νόσος του Ménière. Πρόκειται για διαταραχή του έσω ωτός που συνοδεύεται από βαρηκοία, εμβοές και κρίσεις ιλίγγου, και ενδολεμφικό ύδρωπα, οφείλεται σε ανώμαλη πίεση των υγρών του έσω ωτός (ενδολέμφος, περιλέμφος). Οι πάσχοντες πρέπει να αποφεύγουν τη χρήση καφέ και καφεϊνούχων ροφημάτων, διότι η καφείνη πυροδοτεί κρίση της νόσου. Η νόσος του Ménière είναι μια εκφυλιστική νόσος του έσω ωτός με διαταργμένο ένα ή περισσότερα από τα ομοιοστατικά συστήματα του έσω ωτός, με επακόλουθο την αστάθεια της ακοής και της λειτουργίας της ισορροπίας [Rauch SD., 2010].
Έχουν αυξηθεί οι αποδείξεις ότο το οξειδωτικό στρες συμμετέχει στην ανάπτυξη του ενδολεμφικού ύδρωπα και ότι η κυτταρική βλάβη και ο αποπτωτικός ή προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος θα μπορούσε να συμβάλλει στη νευραισθητήρια βαρηκοία, η οποία συνοδεύει τα τελευταία στάδια της νόσου. Ενώ οι υπερβολικές συγκεντρώσεις ελευθέρων ριζών οξυγόνου είναι τοξικές, εν τούτοις η ρύθμιση της παρουσίας τους παίζει σημαντικό ρόλο στην κυτταρική σηματοδότηση.
Η εξερεύνηση της υπόθεσης ότι η αλλαγές της οξειδοαναγωγικής κατάστασης της γλουταθειόνης, που είναι ένα ενδογενές μείζον αντιοξειδωτικό, σχετίζονται με ανώμαλη έκφραση και δραστηριότητα της καρβονικής ανυδράσης, που μπορεί να συμβάλλει στην αύξηση του οξειδωτικού στρες και διακοπή της συστηματικής ομοιοστασίας της οξειδοαναγωγής. Αυτή η διαδικασία μπορεί να σχετίζεται με πιθανές αλλαγές ευάλωτων νευρώνων, όπως οι νευρώνες του σπειροειδούς γαγγλίου και την επακόλουθη κυτταρική εκφύλισή τους [Calabrese V.,et al, 2010].
Έχει αποδειχτεί ότι η κουρκουμίνη ανεβάζει τα ενδοκυτταρικά επίπεδα της γλουταθειόνης και προκαλεί εκ νέου τη σύνθεση γλουταθειόνης μέσα στα αστεροειδή κύτταρα του ήπατος [ Zheng S. et al, 2007]. Γιαυτό, η έγκαιρη συμπληρωματική χορήγηση υγρής μικκυλιακής κουρκουμίνης [Curcugkel], λόγω της πολύ υψηλής βιοδιαθεσιμότητάς της και της ισχυρής αντιοξειδωτικής δράσης της, ίσως δρούσε ευεργετικά στους ασθενείς με νόσο του Ménière.
15. Κατάθλιψη και συγκινησιακό στρες (έντονη και επίμονη στενοχώρια). Οι καταστάσεις αυτέ σχετίζονται με την εκδήλωση και συντήρηση ή επιδείνωση ή αυξομοιώσεις των εμβοών. Οι πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει τα ακόλουθα:
1) Οι χρόνιες εμβοές ασκούν ισχυρό ψυχικό στρες στους πάσχοντες, όπως οποιαδήποτε χρόνια νόσος.
2. Η ψυχική ταλαιπωρία των πασχόντων από χρόνιες εμβοές εκδηλώνεται εντονότερα σε άτομα με ορισμένα ψυχολογικά χαρακτηριστικά, όπως τα άτομα με προσωπικότητα τύπου D και αγχώδη ευαισθησία.
3) Η νευρική δραστηριότητα που παρατηρείται στη δυσφορία λόγω των εμβοών είναι παρόμοια με αυτήν που εκδηλώνεται επί πόνου και κατάθλιψης.
4) Οι εμβοές προκαλούν σε λιγότερη δυσφορία στα άτομα που αποδέχονται την κατάστασή τους. Η δυσφορία που σχετίζεται με τις εμβοές τείνει να περιορίζεται με γνωσιακές-συμπεριφορικές θεραπείες, που περιλαμβάνουν εξάσκηση στη χαλάρωση, εκπαίδευση ελέγχου της προσοχής και δραστηριότητες αποδοχής της κατάστασης [Malouff JM, et al, 2011].
16. Χρήση ωτοτοξικών φαρμάκων. Η ωτοτοξικότητα έχει αναγνωριστεί από το 1800, όταν πρωτοέγινε γνωστό ότι η κινίνη (ανθελονοσιακό φάρμακο) και τα σαλικυλικά προκαλούσαν ζάλες, εμβοές και απώλεια ακοής. Ακτός από τα ανωτέρω φάρμακα στον κατάλογο των ωτοτοξικών φαρμάκων περιλαμβάνονται τα αντιβιοτικά αμινογλυκοσίδες, τα διουρητικά της αγκύλης, και αντινεοπλασματικά φάρμακα [Wrześniok D, et al, 2003]
Ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται ως χημειοθεραπευτικά αντινεοπλασματικά όπως η σισπλατίνη, καρμποπλατίνη αυξάνουν τον κίνδυνο να προκαλέσουν εμβοές ώτων. Κάθε περίπτωση εμβοών που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια μιας χημειοθεραπείας αποδίδονται στα χρησιμοποιούμενα ορισμένα χημειθεραπευτικά (σισπλατίνη, καρμποπλατίνη), [Dille MF, et al, 2010]. Οι εμβοές μετά από χρήση ωτοτοξικών φαρμάκων μπορεί να αντιμετωπιστούν με τη λήψη μια κάψουλας Accugkel νετά το φαγητό.
ΣΦΥΖΟΥΣΕΣ ΕΜΒΟΕΣ
Οι σφύζουσες εμβοές είναι ένα ασυνήθιστο ωτολογικό σύμπτωμα, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει διαγνωστικά και θεραπευτικά διλλήματα. Το σύμπτωμα αυτό χρειάζεται πλήρη αξιολόγηση για να αποφευχθούν καταστροφικά επακόλουθα από την παθολογία που τις συνοδεύει και η οποία μπορεί να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς. Στους πλείστους ασθενείς με σφύζουσες εμβοές μπορεί να εντοπιστεί μια θεραπεύσιμη αιτιολογία. [Sismanis A., (2003)]. Oι σφύζουσες εμβοές συνήθως είναι μονόπλευρες, εκτός και αν υπάρχει κάποια αγγειακή παθολογική βλάβη.
Γιαυτό το λόγο θα πρέπει να εφαρμόζεται ένα πρωτόκολλο μελέτης, που θα είναι προσαρμοσμένο προς το ιστορικό του ασθενούς. Κάθε απεικονιστική μελέτη θα πρέπει να τονίζει ποιες αιτιολογίες θα πρέπει να αποκλειστούν. Η απεικονιστική διερεύνηση του ασθενούς θα πρέπει να γίνεται μετά από προσεκτική λήψη του ιστορικού, κλινική εξέταση και ωτοσκόπηση. Συνιστάται να γίνεται ενδοσκοπική ωτοσκόπηση.
Μερικά χαρακτηριστικά κλινικά ευρήματα είναι δηλωτικά τοιούτων αιτιολογιών, όπως οι σφύζουσες σύγχρονες εμβοές ή εμβοές θέσεως, που ποικίλουν με τη φλεβική πίεση. Το πρωτόκολλο της απεικονιστικής διερεύνησης μπορεί να τροποποιηθεί από κταστάσεις που σχετίζονται με τις σφύζουσες εμβοές, όπως νευρολογικά ελλείμματα , νευρικές παραλύσεις, τραύματα, ισχαιμικές προσβολές και οπτικές διαταραχές.
Η πορεία και το μέγεθος της έσω καρωτίδας θα πρέπει να περιγράφεται συστηματικά με έμφαση στο μέγεθος της σφαγίτιδος φλεβός και την παρουσία παράπλευρων φλεβών. Οι αντικειμενικές σφύζουσες εμβοές και οι εμβοές στα παιδιά χρειάζονται πάντοτε προσεκτικό απεικονιστικό έλεγχο. Marsot-Dupuch K.(2001)].
Οι αγγειακές βλάβες είναι οι συχνοτερα απεικονιζόμενες αιτίες σφυζουσών εμβοών. Σ’ αυτές περιλαμβάνονται οι συγγενείς αγγειακές ανωμαλίες (που μπορεί να είναι αρτηριακές ή φλεβικές), αγγειακοί όγκοι και μια ποικιλία επίκτητων αγγειοπαθειών. Η επιλογή της κατάλληλης απεικονιστικής μεθόδου θα εξαρτηθεί από τα κλινικά ευρήματα.
Αν κατά την ωτοσκόπηση παρατηρηθεί μια μάζα , τότε ενδείκνυται να γίνει μια αξονική τομογραφία λεπτής τομής. Παρά τούτο ο συνδυασμός αξονικής αγγειογραφίας και φλεβογραφίας είναι ιδιαιτέρως χρήσιμος. [ Madani G, Connor SE.(2008)].
Οι σφύζουσες εμβοές δηλώνουν την ύπαρξη αγγειακού νεοπλάσματος, αγγειακής ανωμαλίας ή αγγειακής διαμαρτίας. Τα περισσότερα νεοπλάσματα είναι το τυμπανικό παργαγγλιωμα (glomus tympanicum) και σφαγητιδικό παραγαγγλίωμα (glomus jugulare tumors). Τα πλείστα νεοπλάσματα και ανωμαλίες ερευνώνται καλύτερα με οστικούς αλγορύθμους αξονικών τομογραφιών.
Οι αγγειακές διαμαρτίες της σκληράς μήνιγγος συχνά διαφεύγουν σε όλες στις διασταρούμενες απεικονιστικές μελέτες. Η συμβατική αγγειογραφία μπορεί να είναι απαραίτητη για να τεθεί αυτή η διάγνωση. Η μαγνητική τομογραφία με ακολουθία ευαισθησίας ροής (flow-sensitive magnetic resonance) δείχνει αγγειακές αγκύλες που συμπιέζουν το ακουστικό νεύρο. Καρωτιδικές εκτομές, ανευρύσματα, αρτηριοσκλήρυνση και η ινομυική δυσπλασία μπορεί να εντοπιστούν τόσο στη μαγνητική τομογραφία, όσο και στη μαγνητική αγγειογραφία, καθώς και στην αξονική τομογραφία και την αξονική αγγειογραφία.
Η ωτοσκλήρυνση και η νόσος του Paget μπορεί να διαγνωστούν στην αξονική τομογραφία. Η καλοήθης ενδοκρανιακή υπέρταση μπορεί να συνοδεύεται από σφύζουσες εμβοές στο 65% των πασχόντων.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας και η διαμαρτία κατά Chiari I είναι σπάνιες αιτίες σφυζουσών εμβοών και εντοπίζονται καλύτερα στη μαγνητική τομογταφική απεικόνιση. Πολλοί ασθενείς με εμβοές δεν έχουν ανώμαλα απεικονιστικά ευρήματα. Weissman JL, Hirsch BE (2000).
Αν οι εμβοές γίνονται ακουστές και από το γιατρό, ιδίως όταν αυτός τοποθετεί το στηθοσκόπιο στις περιοχές γύρω από το αυτί, τότε μιλάμε για τις αντικειμενικές εμβοές, τις λεγόμενες παλμικού τύπου εμβοές, που συνήθως οφείλονται σε σπασμό των μυών που βρίσκονται μέσα στο μέσον ους, όπως ο τείνων το τύμπανο μυς και συνήθως αντιμετωπίζονται με χορήγηση κιτρικού μαγνησίου (1δισκίο των 100x4 ημερησίως και L-καρνιτίνη σε δόση ενός γραμμαρίου πρωί μεσημέρι και βράδυ, από το στόμα για 20 ημέρες.
Οι σφύζουσες εμβοές επιβάλλεται πρώτα να ερευνώνται από καρδιολόγο, προς αποκλεισμό οποιασδήποτε καρδιακής ή κυκλοφορικής πάθησης.
Πολλές φορές παρά τις εκτεταμένες έρευνες του ΩΡΛ δεν βρίσκεται η αιτία των εμβοών και αυτό συμβάλλει στην απελπισία του ασθενούς και την αναζήτηση βοήθειας από γιατρού σε γιατρό, χωρίς αποτέλεσμα.
Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε ακόμη το μηχανισμό, με τον οποίο δημιουργούνται οι ιδιοπαθείς εμβοές και υπάρχουν περιπτώσεις που υπάρχουν εμβοές, ενώ η ακουστική ικανότητα είναι άθιχτη. Συνήθως οι ασθενείς ερωτούν : Υπάρχει η πιθανότητα να κουφαθώ εξ αιτίας των εμβοών; Εφόσον δεν συνοδεύονται οι εμβοές από ακουστική βλάβη ή πάθηση, όπως π.χ. η ωτοσκλήρυνση, η πρεσβυακοΐα, ο ακουστικός τραυματισμός, η ύπαρξη κάποιου όγκου στο ακουστικό σύστημα, δεν βάζουν σε κίνδυνο την ακοή.
Οι εμβοές μπορεί να συνοδεύονται από υπερευαισθησία στους ήχους και τους θορύβους;
Ένα μικρό ποσοστό πασχόντων από εμβοές εμφανίζουν μια μεγάλη ευαισθησία στους διάφορους ήχους και θορύβους, δηλαδή δεν τους ανέχονται. Το φαινόμενο αυτό της δυσανεξίας των ήχων μπορεί να παρουσιαστεί τόσο σε βαρήκοα άτομα (recruitment), όσο και σε άτομα με φυσιολογική ακοή.
To Recruitment αναφέρται στο φαινόμενο της αντίληψης των ήχων, ότι γίνονται γρήγορα ισχυρότεροι, καθώς αυξάνει η έντασή τους. Αυτό οδηγεί τους πάσχοντες από διαταραχές του κοχλία ΄΄να μιλάνε με ισχυρότερη φωνή΄΄, που έχει ως επακόλουθο τη διαμαρτυρία του ακροατή τους, που τους ζητάει να χαμηλώσει την ένταση της φωνής του. [Moore BCJ, 2003, Bacon SP and Oxenham AJ 2004].
Το πρόβλημα αυτό δύσκολα μπορεί να λυθεί, γιαυτό συνιστάται η προστασία των αυτιών από τους θορύβους και η προσεκτική, σταδιακή παρουσίαση ενός θορύβου ευρείας δέσμης συχνοτήτων (broad band) σε πολύ χαμηλό επίπεδο, το οποίο επίπεδο αυξάνει σταδιακά, κάνοντας έτσι τα αυτιά λιγότερο ευαίσθητα προς τους ήχους του περιβάλλοντος.
Τι χειροτερεύει τις εμβοές;
1. Οι δυνατοί θόρυβοι. Συνιστάται σε όσους εκτίθενται σε θορύβους πάσης φύσεως, π.χ. οι χειριστές και χειρίστριες ηλεκτρικής σκούπας, όπλων μηχανημάτων, κλπ. να φορούν ωτασπίδες.
2. Να αποφεύγεται η κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών, διότι επιδεινώνουν τις εμβοές σε ορισμένα άτομα.
3. Η λήψη καφεΐνης από διάφορες πηγές , όπως ο καφές, κοκα-κόλα, μαύρο τσάι, σοκολάτα κλπ, μπορεί να επιδεινώσει τις εμβοές σε ορισμένα άτομα, ιδίως, όταν πάσχουν από νόσο του Ménière.
4. Το κάπνισμα μπορεί να επιδεινώσει τις εμβοές, διότι επηρεάζει τη λειτουργία των τριχοειδών αγγείων της μικροκυκλοφορίας.
5. Η λήψη ασπιρίνης, κινίνης και ορισμένων άλλων φαρμάκων μπορεί να προκαλέσει ή να επιδεινώσει υπάρχουσες εμβοές. Συνιστάται η μελέτη του φύλλου οδηγιών χρήσης οποιουδήποτε φαρμάκου και η διαπίστωση αν προκαλεί εμβοές.
6. Αποφυγή του στρες και της παρατεταμένης στενοχώριας. Έχει παρατηρηθεί ότι οι εμβοές περιορίζονται, όταν το στρες τίθεται υπό έλεγχο.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΕΜΒΟΩΝ
Τι πρέπει να κάνει ένα άτομο μόλις συνειδητοποιήσει ότι πάσχει από εμβοές; Το πρώτο που πρέπει να κάνει όποιος συνειδητοποιεί ότι ακούει εμβοές είναι να ζητήσει βοήθεια από τον ΩΡΛ. Ο ΩΡΛ θα ερευνήσει αν οι εμβοές οφείλονται σε παθολογικά αίτια των αυτιών ή άλλα γενικότερα παθολογικά αίτια. Αν οι εμβοές δεν οφείλονται σε παθολογικά αίτια ο ασθενής πρώτον ηρεμεί, διότι αντιλαμβάνεται ότι οι εμβοές του δεν υποκρύπτουν κάτι που μπορεί να βάλει tη ζωή του ή την ακουστική του ικανότητα σε κίνδυνο.
Αν οι εμβοές οφείλονται σε ωτολογικό πρόβλημα ο ΩΡΛ θα υποδείξει τις θεραπευτικές δυνατότητες, τόσο του ακουολογικού προβλήματος, όσο και του προβλήματος των εμβοών με τη χρήση φαρμάκων, συμπληρωμάτων διατροφής, τη χρήση κατάλληλου ακουστικού βαρηκοΐας ή την εφαρμογή κάποιας χειρουργικής θεραπείας, αν το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με επέμβαση.
Αν ο εμβοές είναι άγνωστης αιτιολογίας πάλι δοκιμάζονται:
1. Τα ακουστικά βαρηκοΐας, που σε αρκετές περιπτώσεις περιορίζουν ή εξαφανίζουν τις εμβοές.
2. Χρησιμοποιείται η ηχοκάλυψη με διάφορες συσκευές ή ακουστικό που παράγει ήχο που καλύπτει τις εμβοές. Η ηχοκάλυψη βοηθάει μερικούς πάσχοντες από εμβοές.
3. Η χρησιμοποίηση της βιοανάδρασης με τη βοήθεια ειδικών συσκευών, με τις οποίες επιτυγχάνεται μυική χαλάρωση και μπορεί με τη χρήση της να μάθει κανείς πώς να ελέγχει το στρες.
4. Η επανεκπαίδευση του ακουστικού συστήματος στο να αγνοεί τις εμβοές με τη χρησιμοποίηση ειδικών συσκευών που εκπέμπουν δέσμη ήχων ευρείας συχνότητας (broad band noise). Οι ήχοι αυτοί είναι ησυχότεροι από τις εμβοές του ασθενούς. Θεραπεία αυτή διαρκεί περισσότερο από ένα έτος.
5. To σύστημα θεραπείας των εμβοών Neuromonics. Τα σύστημα Neuromonics αποτελείται από μια μικρή ελαφριά φορητή συσκευή (Οasis ) με ακουστικά . Η συσκευή εκπέμπει μένα προκαθορισμένο ηχητικό, ευχάριστο μουσικό, νευρικό ερέθισμα . Οι ήχοι αυτοί προσαρμόζονται στο ακουστικό προφίλ του κάθε ασθενούς, διεγείρουν την ακουστική οδό, προάγοντας τη νευρική πλαστική αλλαγή.
Με την πάροδο του χρόνου αυτές οι νέες νευρικές διασυνδέσεις βοηθούν τον εγκέφαλο να φιλτράρει τη διαταραχή των εμβοών, παρέχοντας μακρόχρονη ανακούφιση των συμπτωμάτων, Η παραπάνω θεραπεία διαρκεί πάνω από 6 μήνες, ενώ μερικοί ασθενείς αναφέρουν άμεση ανακούφιση. Όσο διαρκεί η θεραπεία ο εκπαιδευμένος στο Neuromonics ιατρός υποστηρίζει τον ασθενή.
Πρίν από τη θεραπεία ο ΩΡΛ αξιολογεί τις εμβοές και την ακουστική ικανότητα του ασθενούς και κρίνει αν αυτή η θεραπεία ενδείκνυται για τον ασθενή. Αν αποφασιστεί ότι η θεραπεία Neuromonics μπορεί να αποβεί αποτελεσματική θα εφαρμοστεί η συσκευή Οasis .
Το ακουστικό ερέθισμα που εκπέμπει η συσκευή Οasis ΤΜ παρέχει διέγερση στις ακουστικές οδούς που πάσχουν από απώλεια ακοής, συνδέονται θετικά με το μεταιχμιακό σύστημα και επιτρέπουν μια διαλείπουσα, στιγμιαία αντίληψη του ήχου μέσω ενός ευχάριστου και χαλαρωτικού ερεθίσματος. Με αυτό τον τρόπο διευκολύνεται η απευαισθητοποίηση του σήματος των εμβοών [Davis PB, et al, 2007].
6. Η φαρμακοθεραπεία: Πολλά φάρμακα έχουν χρησιμοποιηθεί κατά των εμβοών, χωρίς θεαματικά πάντοτε αποτελέσματα, σ’ αυτά έχουν περιληφθεί τα αντισπασμωδικά, ηρεμιστικά, αγχολυτικά, αντικαταθλιπτικά και αντιισταμινικά. Τα φάρμακα αυτά δεν θεραπεύουν τις εμβοές, αλλά βοηθούν μερικούς να αποδεχτούν τις εμβοές. Το μόνο φάρμακο που επιφέρει πλήρη ή μερική διακοπή των εμβοών είναι η λιδοκαϊνη, όταν χορηγείται ενδοφλεβίως ή με τη μορφή ιοντισμού από το τύμπανο του αυτιού, πλην όμως στην πράξη είναι ανέφικτη η χορήγησή της.
Η τριμεταζιδίνη (Novazidine) έχει χορηγηθεί για τη σύγχρονη θεραπευτική αγωγή των εμβοών αγγειακής αιτιολογίας. H αποτελεσματικότητα της τριμεταζιδίνης στις εμβοές διαφόρων αιτιολογιών υποδηλώνει ότι η ισχαιμία δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας υπεύθυνος για την παθογένεια των αιθουσοκοχλιακών διαταραχών και κυρίως των εμβοών.
Πολυάριθμες μελέτες έχουν αποδείξει ότι σε κατάσταση ισχαιμίας, αλλά και σε περίπτωση νευροαισθητήριας εκφύλισης ή ακόμα και ηχητικών ή τοξικών τραυματισμών, διεγερτικά αμινοξέα, όπως το γλουταμινικό οξύ, εκλύονται σε υπερβολική ποσότητα και γίνονται τοξικά, με αποτέλεσμα τη διαταραχή της λειτουργίας των νευροαισθητηρίων κυττάρων, έως και τη νέκρωση αυτών.
7. Εναλλακτική και συμπληρωματική θεραπεία των εμβοών: Ένα μεγάλο ποσοστό πασχόντων από εμβοές λόγω πρεσβυακοίας, έκθεσης σε δυνατούς θορύβους, λήψη ωτοτοξικών φαρμάκων , αιφνίδιας βαρηκοίας και από εμβοές χωρίς βαρηκοία έχει ωφεληθεί χρησιμοποιώντας το Acougkel.
Σε κάθε κάψουλα του Acougkel υπάρχουν τα συστατικά που αναφέρονται στον παρατιθέμενο πίνακα.
Τα συστατικά του Acougkel ομαλοποιούν τη λειτουργία του εσωτερικού αυτιού και σε πολλές περιπτώσεις ανακόπτουν την εξέλιξη της βαρηκοίας και προλαβαίνουν ή μειώνουν σημαντικά την παραγωγή εμβοών των αυτιών. Η δοσολογία του Acougkel είναι μία κάψουλα πρωί βράδυ με το φαγητό για 3-4 μήνες.
Υπάρχουν άτομα, με πολύ μειωμένα επίπεδα ψευδαργύρου στο αίμα τους που έχουν ωφεληθεί με τη λήψη μιας κάψουλας Zincobell (Πικολινικός Ψευδάργυρος + βιταμίνη C) κάθε 6 ώρες με το φαγητό για τρεις μήνες.
Oι έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι ελεύθερες οξειδωτικές αντιδραστικές ρίζες οξυγόνου μπορεί να είναι κοινός παράγοντας πρόκλησης βαρηκοΐας από έκθεση σε θόρυβο και από λήψη ωτοτοξικών φαρμάκων [Henderson D, et al 2006].
Συνεπώς η χορήγηση ενός ισχυρού αντιοξειδωτικού παράγοντα, όπως η ρεσβερατρόλη, η οποία εκτός των άλλων διαθέτει και αντιγηραντικές ιδιότητες [Kalantari H, et al, 2010], που υπάρχει στο κόκκινο κρασί, μπορεί να δράσει θετικά στην καθυστέρηση της πρεσβυακοίας ή ωτογήρανσης ή τη βελτίωση της ακοής και των λοιπών συμπτωμάτων που τη συνοδεύουν , όπως οι εμβοές των αυτιών.
Επίσης αποδείχτηκε εργαστηριακά η σημασία της ειδικής αντιοξειδωτικής θεραπείας με χορήγηση ρεσβερατρόλης στην πρόληψη της βαρηκοΐας, που σχετίζεται με ισχαιμία το έσω ωτός (εσωτερικού αυτιού), έκθεση σε θόρυβο και γήρανση του οργανισμού [Seidman M, ετα αλ, 2003].
Οι ευεργετικές δράσεις το κόκκινου κρασιού στις εμβοές και την βαρηκοία, λόγω ηλικίας ή έκθεσης σε θόρυβο απαιτούν τη λήψη μεγάλων δόσεων κρασιού, με όλους τους γνωστούς κινδύνους που τη συνοδεύουν (βλάβη συκωτιού, αλκοολισμός, κλπ).
Η ιδανικότερη σκέψη για τη λήψη των πολύτιμων για την υγεία πολυφαινολών του κόκκινου κρασιού, περιλαμβανομένης και της ρεσβερατρόλης είναι, το να μπορεί να πάρει κανείς τις πολύτιμες αυτές ιαματικές ουσίες του κόκκινου κρασιού σε αφθονία με τη μικρότερη δυνατή λήψη οινοπνεύματος, ώστε να προλάβει τον αλκοολισμό και τα επακόλουθά του.
Oι έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι ελεύθερες οξειδωτικές αντιδραστικές ρίζες οξυγόνου μπορεί να είναι κοινός παράγοντας πρόκλησης βαρηκοΐας από έκθεση σε θόρυβο και από λήψη ωτοτοξικών φαρμάκων [Henderson D, et al 2006].
Συνεπώς η χορήγηση ενός ισχυρού αντιοξειδωτικού παράγοντα, όπως η ρεσβερατρόλη, η οποία εκτός των άλλων διαθέτει και αντιγηραντικές ιδιότητες [Kalantari H, et al, 2010], που υπάρχει στο κόκκινο κρασί, μπορεί να δράσει θετικά στην καθυστέρηση της πρεσβυακοίας ή ωτογήρανσης ή τη βελτίωση της ακοής και των λοιπών συμπτωμάτων που τη συνοδεύουν , όπως οι εμβοές των αυτιών.
Επίσης αποδείχτηκε εργαστηριακά η σημασία της ειδικής αντιοξειδωτικής θεραπείας με χορήγηση ρεσβερατρόλης στην πρόληψη της βαρηκοΐας, που σχετίζεται με ισχαιμία το έσω ωτός (εσωτερικού αυτιού), έκθεση σε θόρυβο και γήρανση του οργανισμού [Seidman M, ετα αλ, 2003].
Οι ευεργετικές δράσεις το κόκκινου κρασιού στις εμβοές και την βαρηκοία, λόγω ηλικίας ή έκθεσης σε θόρυβο απαιτούν τη λήψη μεγάλων δόσεων κρασιού, με όλους τους γνωστούς κινδύνους που τη συνοδεύουν (βλάβη συκωτιού, αλκοολισμός, κλπ).
Η ιδανικότερη σκέψη για τη λήψη των πολύτιμων για την υγεία πολυφαινολών του κόκκινου κρασιού, περιλαμβανομένης και της ρεσβερατρόλης είναι, το να μπορεί να πάρει κανείς τις πολύτιμες αυτές ιαματικές ουσίες του κόκκινου κρασιού σε αφθονία με τη μικρότερη δυνατή λήψη οινοπνεύματος, ώστε να προλάβει τον αλκοολισμό και τα επακόλουθά του.
Αυτό επιτεύχθηκε με την παρασκευή συμπυκνωμένου οίνου, όπως ο λιαστός, φυσικός, γλυκύς οίνος από Αγιωργήτικο σταφύλι Νεμέας το΄΄Γκελάντο΄΄ το οποίο είναι προϊόν βιολογικής καλλιέργειας, χωρίς φυτοφάρμακα και λιπάσματα ή χημικά συντηρητικά.
Το ΄΄Γκελάντο΄΄ λαμβάνεται σε μικρή δόση (1-2 κουταλιές της σούπας ημερησίως) και έτσι ο λήπτης, ενώ δεν προσλαμβάνει μεγάλη ποσότητα οινοπνεύματος παίρνει τις αναγκαίες ιαματικές ουσίες για τη διατήρηση και τόνωση της υγείας του, προστατεύοντας το καρδιοκυκλοφορικό, νευρικό, ανοσοποιητικό του σύστημα, την ωτογήρανση, καθώς συμβάλει στην ανακούφιση των εμβοών και την προστασία της ακοής χωρίς τη λήψη φαρμάκων.
8. Μετά από από τυχαιοποιημένα ελεγχόμενες μελέτες δεν αποδείχτηκε ότι ο βελονισμός μπορεί να θεραπεύσει τις εμβοές [Park J, et al, 2000]. Παρά τούτο αναφορές άλλων ερευνητών αναφέρουν ότι πάλι σε τυχαιοποημένες μελέτες συγκρινόμενες και με εικονική θεραπεία, ο βελονισμός περιόρισε τη συχνότητα των εμβοών και την έντασή τους, ενώ βελτιώθηκε η ζωή των ασθενών. Ο βελονισμός όποτε αποφασίζεται πρέπει να εφαρμόζεται από εκπαιδευμένο και έμπειρο θεραπευτή [Wang K, et al, 2010]
Μέχρι σήμερα δεν έχει περιγραφεί μία και μοναδική ιατρική παρέμβαση, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι εξαλείφει τις εμβοές. Παρά την ανικανότητά μας να θεραπεύσουμε πολλές περιπτώσεις εμβοών , εν τούτοις υπάρχουν πολλές ιατρικές και συμπεριφορικές στρατηγικές που μπορούν συμπτωματικά να ανακουφίσουν τις εμβοές. Οι πρόσφατες έρευνες που αφορούν την παθογένεια των εμβοών των εμβοών επέδειξαν ότι η γενετική δεν παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόκληση των εμβοών, όπως πιστευόταν στο παρελθόν.
9. Ομοιοπαθητική. Από τις υπάρχουσες παλαιότερες ανακοινώσεις για τα αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής στη θεραπεία των εμβοών φαίνεται ότι η ομοιοπαθητική θεραπεία δεν είναι περισσότερο αποτελεσματική από τη δράση ενός εικονικού φαρμάκου [Simpson JJ, et al, 1998]. Παρά τούτο η χορήγηση του ομοιπαθητικού φαρμάκου Clear Tinnitus προκάλεσε τη βελτίωση του αισθητηριακού στοιχείου των εμβοών, ελέγχοντας τον αερισμό στα μέσα ώτα, όπως αποδείχτηκε με την τυμπανομετρία και βελτιώνοντας τη λειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας. Γιαυτό το λόγο χρειάζονται περισσότερες μελέτες, που θα αποδεικνύουν τη χρησιμότητα της ομοιοπαθητικής στη θεραπεία των εμβοών [Goldstein B, et al, 2007].
10. Αν και υπάρχουν πολλά φάρμακα που μπορούν να προκαλέσουν κάποια ανακούφιση από τις εμβοές, εν τούτοις σε καμία επιστημονική εργασία δεν περιγράφεται ένα και μοναδικό φάρμακο που τις θεραπεύει.
Για τα άτομα με σοβαρές εμβοές, στα οποία έχουν αποτύχει οι διάφορες θεραπείες, όπως η τροποποίηση του διαιτολογίου, η χορήγηση διαφόρων βοτάνων, συμπληρωμάτων διατροφής, θρεπτικών συστατικών, οι ηχητικές θεραπείες (επανεκπαίδευση στις εμβοές, tinnitus retraining), η νευρονομική, η ηχοεπικάλυψη και άλλες] ή κεντρικώς δρώντα φάρμακα, περιγράφεται ότι η διακρανιακή μαγνητική διέγερση (transcranial magnetic stimulation ) έχει επιδειχτεί ως μια βιώσιμη θεραπευτική επιλογή, αλλά ακόμη θεωρείται ως μια πειραματική μέθοδος και γίνεται μόνο σε ορισμένα κέντρα του εξωτερικού.
Πολλές περιπτώσεις εμβοών αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά, αν διαγνωστεί το ακριβές αίτιο. Οι απόπειρες των ωτορινολαρυγγολόγων και γιατρών άλλων ειδικοτήτων να αναπτύξουν θεραπείες βάσει αποδείξεων έχουν ματαιωθεί λόγω της πτωχής κατανόησης της παθοφυσιολογίας και παθγένεσης των εμβοών, ανεξάρτητα από την αιτιολογία τους [Plewnia C., 2010].
Σήμερα υπάρχουν ακαταμάχητες αποδείξεις ότι οι εμβοές σχετίζονται με με λειτουργικές αλλαγές του κεντρικού νευρικού συστήματος [Minami SB, et al, 2010].
Σε πρόσφατες έρευνες αναφέρεται ότι οι εμβοές προκαλούνται από την κακή προσαρμογή της επανοργάνωσης του εγκεφαλικού φλοιού. Μη επεμβατικές και επεμβατικές τεχνικές διέγερσης του εγκεφάλου έχουν ξεκινήσει να ανοίγουν ενδιαφέρουσες νέες προσδοκίες για την τροποποίηση της δυσλειτουργικής εγκεφαλικής δραστηριότητας, που συνοδεύεται από δυσίατες εμβοές των αυτιών.
Παραδείγματα τέτοιων τεχνικών είναι η διακρανιακή μαγνητική διέγερση [transcranial magnetic stimulation, (TMS)] και η ενδοκρανιακή διέγερση του ακουστικού φλοιού [intracranial auditory cortex stimulation (ACS)] μέσω εμφυτευθέντων ηλεκτροδίων στον πρωτεύοντα ή τον δευτερεύοντα ακουστικό φλοιό [De Ridder D, et al, 2010]. Οι μέθοδοι αυτές εφαρμόζονται πειραματικά μόνον, προς το παρόν.
Με αυτές τις τεχνικές έχει ξεκινήσει μια νέα οδός έρευνας των εμβοών. Μέχρι τώρα έχουν επιδειχτεί τα ακόλουθα αποτελέσαματα:
Πρώτον: Η εστιακή παρέμβαση στην υποθετικά παθολογική λειτουργία του φλοιού του εγκεφάλου μπορεί να περιορίσει τις εμβοές τουλάχιστον παροδικά
Δεύτερον: Η εφαρμογή διακρανιακής μαγνητικής διέγερσης(TMS), μέσω νευροπλοήγησης βελτιώνει τις εμβοές. Αυτό οφείλεται στον περιορισμό της ενισχυμένης από τις εμβοές δραστηριότητας του εγκεφαλικού φλοιού. Η διακρανιακή μαγνητική διέγερση προκαλεί αποπόλωση των νευρώνων του εγκεφάλου, προκαλώντας ασθενή ηλεκτρικά ρεύματα μεσω ταχέων αλλαγών του μαγνητικού π[εδίου.
Η διαδικασία αυτή μπορεί να προκαλέσει δραστηριότητα σε ειδικά ή γενικά μέρη του εγκεφάλου με ελάχιστη δυσφορία του ασθενούς και επιτρέποντας τη λειτουργία και τις διασυνδέσεις του υπό μελέτη εγκεφάλου. Η επαναλαμβανόμενη διακρανιακή μαγνητική διέγερση έχει δοκιμαστεί ως θεραπευτικό μέσο για ποικίλες νευρολογικές και ψυχιατρικές διαταραχές περιλαμβανομένων των ημικρανιών [Lipton RB, Pearlman SH., 2010],, των εγκεφαλικών επεισοδίων, της νόσου του Parkinson, , της δυστονίας, της κατάθλιψης.
Τρίτον: Οι προκαταρκτικές πληροφορίες αναφέρουν ότι οι επαναλαμβανόμενες εφαρμογές διακρανιακής μαγνητικής διέγερσης μπορεί να οδηγήσουν σε καταστολή των εμβοών μακρύτερης διάρκειας. Τα παραπάνω δείχνουν ότι υπάρχει μια καινούργια θεραπευτική επιλογή έρευνας των εμβοών και εφαρμογής θεραπείας που βασίζεται στη νευροφυσιολογία των εμβοών [Plewnia C., 2010].
Oι επαναλαμβανόμενες εφαρμογές διακρανιακής μαγνητικής διέγερσης [Repetitive transcranial magnetic stimulation (rTMS)] είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο τροποποίησης της νευρικής δραστηριότητας στη διεγερμένη περιοχή και σε μια απόσταση κατά μήκος των λειτουργικών ανατομικών συνδέσεων. Τα νευρικά δίκτυα του φλοιού του εγκεφάλου μπορούν να διαταραχτούν λειτουργικά ή να τροποποιήσουν τις δραστηριότητές τους, ανάλογα με τις παραμέτρους διέγερσης.
Η διακρανιακή μαγνητική διέγερση χαμηλής συχνότητας [(1Hz)] έχει επιδειχτεί ότι ελαττώνει τη διεγερσιμότητα του φλοιού του εγκεφάλου. Η τεχνική αυτή μπορεί να ανακουφίσει τις εμβοές, τροποποιώντας τη διεγερσιμότητα των νευρώνων του ακουστικού φλοιού [Minami SB, et al, 2010].
Οι ασθενείς με εμβοές από πρεσβυακοΐα, στους οποίους ο Minami εφάρμοσε διακρανιακή μαγνητική διέγερση χαμηλής συχνότητας [(1Hz)] ανακουφίστηκαν σημαντικά από τις εμβοές τους, οι οποίες όμως επανήλθαν όπως ήταν προ της θεραπείας τους, μετά από 7 ημέρες. Οι ασθενείς με εμβοές από οξεία αιφνίδια κώφωση ήσαν ανθεκτικοί στη θεραπεία.
Στο 5% των ασθενών που εφαρμόζεται η διακρανιακή μαγνητική διέγερση παρουσιάζουν ήπιες παρενέργειες όπως οι μυικοί σπασμοί [Oberman L, et al, 2011]. Η μέθοδος θεωρείται σχεδόν ασφαλής σε ασθενείς με επιληψία και χωρίς επιληψία [Bae EH, et al, 2007].
11. Oι σφύζουσες εμβοές, οι μετεγχειρητικές και νεοπλασματικής αιτιολογίας εμβοές, καθώς και εκείνες που οφείλονταν σε συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή, πρέπει να αντιμετωπίζονται αιτιολογικά με διάφορες φαρμακευτικές και χειρουργικές μεθόδους.
Προσδοκίες από τη θεραπευτική αγωγή
Οι εμβοές αποτελούν αρκετά διαδεδομένη διαταραχή του ακουστικού συστήματος, που προσβάλλει το 17% περίπου του γενικού πληθυσμού. Το 33% του προαναφερόμενου ποσοστού αφορά σε άτομα προχωρημένης ηλικίας. Η ηλικία παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των εμβοών. Στην ετερογένεια των εμβοών, των κλινικών επιπτώσεων και της αιτιολογίας τους, προστίθεται και η ετερογένεια των ασθενών. Το αίτημα εξάλειψης των εμβοών εκφράζεται από όλους, με ιδιαίτερη επιμονή από νεαρότερους ασθενείς μετά από πρόσφατο τραυματισμό, ενώ άλλοι θα ήταν ικανοποιημένη με τη σταθεροποίηση του συμπτώματος.
Ορισμένες φορές, η εξάλειψη των εμβοών επιτυγχάνεται όταν το αίτιο αποκαθίσταται χειρουργικά (π.χ. ωτοσκλήρυνση, καταρροϊκή ωτίτιδα, αγγειακοί όγκοι, κ.λ.π.) Βέβαια, η συχνότητα εξάλειψης των εμβοών μετά την εμφάνισή τους είναι δύσκολο να εκτιμηθεί , αφενός γιατί χάνεται η επαφή με τον ασθενή και, αφετέρου, γιατί αναπτύσσεται ανοχή στα συμπτώματα, η οποία συνοδεύεται από αλλαγές στη συμπεριφορά που ερμηνεύονται ως κλινική βελτίωση.
Πρόληψη των εμβοών
Οι εμβοές μπορεί να προληφθούν αν αποφεύγει κανείς την έκθεσή του σε θορύβους. Όπου αυτό δεν είναι δυνατόν πρέπει να λαμβάνονται μέτρα προστασίας από τους θορύβους.
Η αρτηριοσκλήρυνση μπορεί να επιβραδυνθεί με κατάλληλη δίαιτα και εάν τούτο δεν είναι δυνατόν για λόγους κληρονομικούς τα επίπεδα της χοληστερόλης μπορούν να ρυθμιστούν με κατάλληλα φάρμακα.
Η ωτοσκλήρυνση που γίνεται αντιληπτή, έγκαιρα μπορεί τις περισσότερες φορές να αναστραφεί χορηγόντας τρεις κάψουλες ημερησίως Florigkel [φθοριούχο νάτριο, ανθρακικό ασβέστιο, βιταμίνη Κ2, βιταμίνη D3 και μαγνήσιο].
Η αποφυγή της ασπιρίνης και των λοιπών φαρμάκων που προκαλούν εμβοές πρέπει να επιδιώκεται και να αντικαθίστανται από φάρμακα που δεν προκαλούν εμβοές.
Οι παθήσεις της κροταφογναθικής μπορούν να προληφθούν αν έγκαιρα διορθωθεί το υπάρχον ορθοδοντικό πρόβλημα ή αποκατασταθούν τα κενά των δοντιών που απουσιάζουν και έτσι ευνοείται η μονόπλευρη μάσηση των τροφών.
Το κάπνισμα πρέπει να κόβεται όσο το δυνατόν νωρίτερα, καθόσον επιβαρύνει τη μικροκυκλοφορία των αιμοφόρων αγγείων.
Η ωτογήρανση που συνοδεύεται από βαρηκοΐα καi εμβοές μπορεί να καθυστερήσει να εκδηλωθεί με την υγιεινή διατροφή, τη λήψη αντιοξειδωτικών [ψευδάργυρος, βιταμίνη D3, βιταμίνη C, βιταμίνη Ε και του πλούσιου σε φλαβονειδή, ανθοκυανίνες και ρεσβερατρόλη αντιοξειδωτικού και συνεπώς αντιγηραντικού οίνου (Gkelanto)].
Την αντιγηραντική αγωγή πρέπει να την αρχίζει κανείς από το τεσσαρακοστό έτος και οι γυναίκες πριν από την κλιμακτήριο. Δεν πρέπει κανείς να εισέλθει στη γεροντική ηλικία για να αρχίσει αντιγηραντική και αντιοξειδωτική αγωγή.
Τέλος η μέτρηση της ακουστικής ικανότητας από τον ωτορινολαρυγγολόγο πρέπει να γίνεται τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, διότι βοηθάει στην έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση μιας πάθησης των αυτιών που μπορεί α συνοδεύεται από εμβοές.
Η αποφυγή του στρες και της κατάθλιψης προστατεύουν από την εκδήλωση εμβοών, για τις οποίες κανείς γιατρός δεν μπορεί να βρει οργανική αιτία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Agrawal Y, Clark JH, Limb CJ, Niparko JK, Francis HW. Predictors of vestibular schwannoma growth and clinical implicationsOtol Neurotol. 2010 Jul;31(5):807-12.
Ahmad S, Bhanji A, Pal S, Karim M. Irreversible sensorineural hearing loss: an unusual side effect of non-steroidal anti-inflammatory drugs. Int J Clin Pharmacol Ther. 2010 Aug;48(8):514-6.
Audran M, Briot K. Critical reappraisal of vitamin D deficiency. Joint Bone Spine. 2010 Jan 22.
Bacon SP, Oxenham AJ. Psychophysical manifestations of compression: hearing-impaired listeners. In: Bacon SP, Fay RR, Popper AN (eds) Compression: from cochlea to cochlear implants. New York, Springer, pp. 107–152, 2004.
Bae EH, Schrader LM, Machii K, Alonso-Alonso M, Riviello JJ Jr, Pascual-Leone A, Rotenberg A. Safety and tolerability of repetitive transcranial magnetic stimulation in patients with epilepsy: a review of the literature. Epilepsy Behav. 2007 Jun;10(4):521-8. Epub 2007 May 9.
Dille MF, Konrad-Martin D, Gallun F, Helt WJ, Gordon JS, Reavis KM, Bratt GW, Fausti SA. Tinnitus onset rates from chemotherapeutic agents and ototoxic antibiotics: results of a large prospective study. Am Acad Audiol. 2010 Jun;21(6):409-17.
Gilsanz V, Kremer A, Mo AO, Wren TA, Kremer R. Vitamin D Status and Its Relation to Muscle Mass and Muscle Fat in Young Women. J Clin Endocrinol Metab. 2010 Feb 17.
Goldstein B, Shulman A, Avitable MJ. Clear Tinnitus, middle-ear pressure, and tinnitus relief: a prospective trial. Int Tinnitus J. 2007;13(1):29-39.
Hébert S, Lupien SJ. Salivary cortisol levels, subjective stress, and tinnitus intensity in tinnitus sufferers during noise exposure in the laboratory. Int J Hyg Environ Health. 2008 Feb 1.
Jung TT, Rhee CK, Lee CS, Park YS, Choi DC. Ototoxicity of salicylate, nonsteroidal antiinflammatory drugs, and quinine. Otolaryngol Clin North Am. 1993 Oct;26(5):791-810.
Kalinec GM, Thein P1, Parsa A1, Yorgason J2, Luxford W3, Urrutia R4, Kalinec F5. Acetaminophen and NAPQI are toxic to auditory cells via oxidative and endoplasmic reticulum stress-dependent pathways. Hear Res. 2014 Jul;313:26-37. doi: 10.1016/j.heares.2014.04.007. Epub 2014 Apr 30.
Lipton RB, Pearlman SH. Transcranial magnetic simulation in the treatment of migraine.Neurotherapeutics. 2010 Apr;7(2):204-12.
Madani G, Connor SE. Imaging in pulsatile tinnitus. Clin Radiol. 2009 Mar;64(3):319-28. Epub 2008 Nov
Marsot-Dupuch K. Pulsatile and nonpulsatile tinnitus: a systemic approach. Semin Ultrasound CT MR. 2001 Jun;22(3):250-70.
Minami SB, Shinden S, Okamoto Y, Watada Y, Watabe T, Oishi N, Kanzaki S, Saito H, Inoue Y, Ogawa K. Repetitive transcranial magnetic stimulation (rTMS) for treatment of chronic tinnitus. Auris Nasus Larynx. 2010 Oct 22.
Moore BCJ. An introduction to the psychology of hearing. 5th edn. Amsterdam, Academic, 2003.
Moreines JL, McClintock SM, Holtzheimer PE. Neuropsychologic effects of neuromodulation techniques for treatment-resistant depression: A review. Brain Stimul. 2011 Jan;4(1):17-27. Epub 2010 Feb 11.
Oberman L, Edwards D, Eldaief M, Pascual-Leone A. Safety of Theta Burst Transcranial Magnetic Stimulation: A Systematic Review of the Literature. J Clin Neurophysiol. 2011 Jan 10.
Pessin AB, Martins RH, Pimenta Wde P, Simões AC, Marsiglia A, Amaral AV. Auditory evaluation in patients with type 1 diabetes. Ann Otol Rhinol Laryngol. 2008 May;117(5):366-70.
Park J, White AR, Ernst E. Efficacy of acupuncture as a treatment for tinnitus: a systematic review. Arch Otolaryngol Head Neck Surg. 2000 Apr;126(4):489-92.
Plewnia C. Brain Stimulation: New Vistas for the Exploration and Treatment of Tinnitus. CNS Neurosci Ther. 2010 Jul 8.
Razzaghy-Azar M, Shakiba M. Assessment of vitamin D status in healthy children and adolescents living in Tehran and its relation to iPTH, gender, weight and height. Ann Hum Biol. 2010 Feb 18.
Riga M, Xenellis J, Peraki E, Ferekidou E, Korres S. Aural symptoms in patients with temporomandibular joint disorders: multiple frequency tympanometry provides objective evidence of changes in middle ear impedance. Otol Neurotol. 2010 Dec;31(9):1359-64.
De Ridder D, Vanneste S, Kovacs S, Sunaert S, Menovsky T, van de Heyning P, Moller A. Transcranial magnetic stimulation and extradural electrodes implanted on secondary auditory cortex for tinnitus suppression. J Neurosurg. 2011 Jan 14.
Risser A, Donovan D, Heintzman J, Page T. NSAID prescribing precautions. Am Fam Physician. 2009 Dec 15;80(12):1371-8.
Seidman M, Babu S, Tang W, Naem E, Quirk WS. Effects of resveratrol on acoustic trauma. Otolaryngol Head Neck Surg. 2003 Nov;129(5):463-70.
Seidman, Michael D; Standring, Robert T; Dornhoffer, John L .Tinnitus: current understanding and contemporary management . Current Opinion in Otolaryngology & Head & Neck Surgery: October 2010 - Volume 18 - Issue 5 - p 363–368
Sismanis A. Pulsatile tinnitus. Otolaryngol Clin North Am. 2003 Apr;36(2):389-402, viii.
Sutbas A, Yetiser S, Satar B, Akcam T, Karahatay S, Saglam K. Low-cholesterol diet and antilipid therapy in managing tinnitus and hearing loss in patients with noise-induced hearing loss and hyperlipidemia. Int Tinnitus J. 2007;13(2):143-9.
Wang K, Bugge J, Bugge S. A randomised, placebo-controlled trial of manual and electrical acupuncture for the treatment of tinnitus. Complement Ther Med. 2010 Dec;18(6):249-55. Epub 2010 Oct 8.
Wei L, Ding D, Salvi R. Salicylate-induced degeneration of cochlea spiral ganglion neurons-apoptosis signaling. . Neuroscience. 2010 Jun 16;168(1):288-99.
Weissman JL, Hirsch BE. Imaging of tinnitus: a review. Radiology. 2000 Aug;216(2):342-9.
Wrześniok D, Buszman E, Matusiński B. Drugs ototoxicity. Part II. Loop diuretics, nonsteroidal anti-inflammatory drugs, antineoplastic and antimalarial drugs. Wiad Lek. 2003;56(7-8):369-74.
Τελευταία Ενημέρωση (Παρασκευή, 27 Σεπτέμβριος 2024 06:51)